Met je handen wroeten in het achterste van een koe, de maaginhoud van een paard leegzuigen of de geboortes van kalfjes en lammeren begeleiden: als jonge vrouw kon Marion Koopmans zich geen mooier vak voorstellen dan veearts. Hoewel ze regelmatig te horen kreeg dat de wereld van de diergeneeskunde veel te zwaar was voor een vrouw, liet ze zich daar niet door tegenhouden. Zij zou wel even laten zien dat een punkmeisje uit Limburg niet onderdoet voor al die mannen.
Uiteindelijk werd Marion Koopmans toch geen veearts. Ze merkte dat ze meer interesse had in de oorzaken van ziektes, in het grotere plaatje, dan in het genezen ervan. Maar die instelling – doorknokken, je niet klein laten krijgen – heeft ze nog altijd. Dat kwam de afgelopen drie jaar goed van pas, toen viroloog Koopmans een publieke figuur werd en haar leven drastisch veranderde. Door haatmails en bedreigingen werd het ineens onmogelijk voor haar om zich vrij te bewegen.
In het boek Viroloog in een veranderende wereld beschrijft de zoon van Marion Koopmans, Mischa Huijsmans, waar de drive van zijn moeder vandaan komt, met welke uitdagingen zij als viroloog te maken krijgt en hoe ze de afgelopen coronajaren heeft ervaren.