In Contouren en Transit (twee romans die gelijktijdig in een uitstekende vertaling verschenen bij De Bezige Bij) slaat ze een nieuwe weg in. De intellectuele navelstaarfase heeft ze achter zich gelaten. Haar verteller, een gescheiden schrijfster met twee zoontjes, is minder pedant dan haar voorgangsters. Beide romans hangen aan elkaar van een reeks toevallige ontmoetingen: de man naast wie ze in een vliegtuig zit, de kapper, de aannemer, een ex die ze op straat tegenkomt, de schrijver met wie ze optreedt op een literair festival. Er gebeurt niks spectaculairs, c’est le ton qui fait la musique. Met zo’n volmaakte compositie heb je geen verhaal meer nodig.