In De afrekening (De Arbeiderspers) van Guido van Heulendonk stopt de vrouw van verteller Govert Delvoix na één roman, gebaseerd op zijn familiegeschiedenis, wegens vernietigende recensies met schrijven.
Terwijl ze volgens hem had moeten terugslaan met ‘een tweede, nog beter boek om als een FuckYou-kogel gasverzegeld af te schieten in het ranzige kruis van vitriool pissende kapo’s’. Van Heulendonk zelf werd veelal welwillend besproken, maar zo prominent als midden jaren negentig is de Vlaming allang niet meer.
Best jammer, bewijst zijn tiende roman, waarin een ex-boekhandelaar door vondsten op de zolder van zijn overleden ouders wordt geconfronteerd met zijn eigen (liefdes)verleden en zijn vaders vermeende verzetsdaden in WO II, ondertussen amusant-suïcidaal mopperend over Trump en andere hedendaagse gruwelen.