De onafhankelijke Chinese filmmaker Weng Shou Ming ziet zichzelf als kritisch realist. In zijn eerste lange speelfilm behandelt hij de illegale emigratieproblematiek in zijn geboortestad Fujian. Het is een cynisch verhaal over een groepje jongeren dat zich stierlijk verveelt en de dagen vult met het chanteren van rijke vrouwen, wier mannen in het buitenland werken.

Idee?
Weng: 'Ik heb mijn hele leven al in Fujian gewoond. De illegale emigraties zijn daar een groot sociaal probleem. Ook in mijn eigen omgeving kwam het voor. Goede vrienden, die enorme bedragen leenden om de illegale overtocht te kunnen betalen, korte tijd wegbleven en vervolgens teruggestuurd werden door de immigratiediensten. Daarna bleven ze zitten met enorme schulden. Als je eenmaal begint aan illegale emigratie beland je in een vicieuze cirkel. De meesten worden gedwongen opnieuw te emigreren zodat ze geld kunnen verdienen om de schuldeisers terug te betalen. Ik wilde een sociaal bewogen film maken en de problemen die zich voor mijn neus afspeelden aankaarten . Een docent zei ooit tegen mij: "Goed werk moet de kracht hebben om kritisch te observeren." Dat heb ik ter harte genomen. Ik ben een kritisch realistische filmer. Ik laat mensen de vele dimensies van de absurditeit van de realiteit zien. Ik heb geen duidelijke boodschap. Het is aan de mensen zelf om die eruit te halen.'

Film?
'Ik heb ervoor gekozen om de film op 16 mm, dus met een grove korrel, te draaien. Ik vond die textuur het beste bij de film passen. Ook vond ik dat het draaien op film de stad Fujian het beste liet zien zoals hij is. Ik zal niet heel principieel op film blijven draaien. Aan digitaal filmen zitten ook een hoop voordelen, daar ben ik nu wel achter. Het hangt voor mij vooral van het soort film en het verhaal af.'

Idolen/inspiratie?
'Fujian ligt vlakbij Taiwan. Taiwanese films hebben dus een grote invloed op mij gehad. Ook houd ik erg van het werk van filmmakers als Hou Hsiao-hsien, omdat hij het Chinese landschap laat zien zoals ik dat mij herinner uit mijn jeugd. Hij heeft een aparte kijk op de hedendaagse Chinese maatschappij. Verder ben ik groot fan van de zwarte humor in de films van de gebroeders Coen en Robert Altman.'

Ambities?
'De komende tijd wil ik doorgaan met sociaal kritische films te maken. Mijn volgende project gaat over dezelfde problematiek, alleen volg ik dan een aantal illegale emigranten die in Tokyo belanden. Op den duur hoop ik een multidimensionale stijl te ontwikkelen. Ik wil niet alleen maar romantische verhalen vertellen, maar verhalen over individuele levens. Verhalen die de huidige sociaal culturele veranderingen in China reflecteren. Epische films met één groot thema. Ik wil graag volwassen films maken met professionele teams. Ik raak geïnspireerd door goed teamwerk.

Filmen in China?
‘Ik heb veel moeilijkheden gehad bij het maken van mijn eerste film. Door allerlei problemen heb ik mijn film in twee delen moeten draaien. Tegenwoordig zijn er wel meer kansen voor nieuwe makers door digitale film, tv-films en festivals. Het is niet moeilijk meer om onafhankelijke films met een klein budget te maken. Het enige probleem is de distributie. In China is er geen arthouse-cinema, dus zijn er ook heel weinig vertoningsmogelijkheden voor dat soort films. De censuur in China kan een probleem zijn, maar dat is te overkomen . De Chinezen willen uiteindelijk standaard Aziatische films zien en het vinden van een publiek is dus enorm moeilijk. En uiteindelijk is geen publiek erger dan censuur.’

Fujian Blue wordt vertoond op:
Woensdag 30 januari, 21:45 uur Pathé 5
Donderdag 31 januari, 13:45 uur Pathé 5
Vrijdag 1 februari, 22:00 uur Pathé 3
Zaterdag 2 februari, 15:45 uur Pathé 4