Idee?
Het onderwerp speelde al een jaar of 3,4 door
mijn hoofd. Hoe kan ik een film maken over wat er sinds het begin van de 21ste
eeuw allemaal in Latijns-Amerika, en Zuid-Amerika in het bijzonder, is gebeurd?
Hoe kan ik deze uitzonderlijke sociaal-politieke beweging het beste ‘beschrijven
’? Nadat ik in 2005 een documentaire had gemaakt over het nieuwe Brazilië van
president Lula, wist ik dat ik ook dit onderwerp aankon. Vanaf het begin besloot
ik dat het een film zou worden zonder presidenten. Het moest gaan over gewone
mensen, over kleine verhalen.
Regionale integratie?
‘Regionale integratie tussen diverse landen in Latijns-Amerika is niet alleen
belangrijk in economisch opzicht. We moeten niet alleen maar producten binnen de
regio uitwisselen, maar ook ideeën, ervaringen, kennis. We moeten trots zijn op
onze identiteit als Latijns-Amerikanen. We delen allemaal dezelfde geschiedenis
. We moeten meer aandacht aan elkaar besteden. Zoals Eduardo Galeano mij vlak
voor de opnames schreef: Zuid-Amerika heeft maar twee opties: solidariteit, of,
het isolement.’
Idolen?
‘Dat zijn er maar vijf:
Julio Cortazar, Joris Ivens, Michelangelo Antonioni, Stanley Kubrick en Raymond
Depardon.
Ambitie?
‘Ik ben momenteel bezig met
verschillende fictie-projecten. Een gaat er over de Charruas, de laatste
indianen in mijn land Uruguay. Een ander project vertelt het verhaal van Victor
Jara, een fantastische Chileense zanger die door het regime van Pinochet werd
vermoord. En dan is er ook nog idee voor een film over Benigno, een van Che
Guevara’s belangrijkste medestrijders. Al mijn verhalen gaan uiteindelijk over
identiteit, hoop, dromen, of liefde. Ik heb nu echt de behoefte om te ervaren
hoe het is om mijn verhalen in een andere ‘taal’ – fictie in dit geval – te
vertellen. ’
Een van de programmaonderdelen tijdens dit IDFA is ‘
niet normaal’. Heeft u bij het maken van uw films ooit gedacht: ‘Dit is niet
normaal!?’
‘Bij elke film zijn de momenten waarbij je denkt ‘dit
is niet normaal’, de beste momenten. Ik kan mij nog goed herinneringen wanneer
ik dat dacht tijdens de opnames van Stranded. We hadden geen geld om een
vliegtuig en een groot aantal acteurs in de sneeuw te filmen, waarna we op het
idee kwamen om een klein vliegtuigje op een strand te plaatsen. Tijdens de
opnames kwam plotseling een grote storm opzetten: de wind, de zandstormen, de
acteurs die er midden in zaten. De sensatie van het totaal verloren zijn in ‘the
middle of nowhere’ was gewoon… magisch.’
Te zien tijdens IDFA:
WO 25 november, 15:00 uur, OBA
VR 27 november, 22:45, Tuschinski 1
Zo 29 november, 11:00, Munt 9