Idee?
‘Aan de Mexicaanse kuststrook komen steeds meer
steden en toeristenplaatsen, maar het koraalrif is het laatste stukje
onaangetaste natuur. Het laatste lichtpuntje. De levensstijl is hier nog erg
eenvoudig. Het is een herinnering aan waar we vandaan komen en het leek me
daarom interessant om hier te filmen. We gaan terug naar de basis. Dat is ook
het geval met het verhaal dat de film vertelt: de relatie tussen een vader en
een zoon.’
Stijl?
‘De crew bestond uit twee
man. Ik filmde en een vriend van mij deed het geluid. Van te voren bedacht ik de
acties die Jorge en Natan zouden doen, zoals vissen. En daarna gingen we –
zonder script – filmen. Ik wilde het zo realistisch mogelijk houden. De film is
een roep om vrijheid. Ik denk dat het daarom op een documentaire lijkt.’
Invloeden?
‘Werner Herzog is voor mij als de filmmaker met
ultieme vrijheid. Zijn films worden gekenmerkt door de verschillende niveaus in
het verhaal en de hoofdpersonages zijn altijd outcasts. Het is altijd een
avontuur.’
Ambities?
‘Ik heb twee plannen voor
nieuwe films. Eentje gaat over een reis van Mexico naar Rusland en ook het
andere plan gaat over een film waarin wordt gereisd. Maar ik wil mezelf als
filmmaker niet in een bepaalde hoek neerzetten. Ik wil ook andere wegen
bewandelen. De manier waarop ik films maak zal wel hetzelfde blijven; de crew
zal dus ook de volgende keer weer bestaan uit twee man.’
Filmen in Mexico?
‘Het is zo moeilijk of makkelijk als je het
zelf wil maken. Als je echt een film wil maken, dan lukt dat. Tegenwoordig kan
dat al met een mobieltje. Mijn film is geproduceerd door Mantarraya Producciones
. Zij staan bekend om hun steun aan onafhankelijke filmmakers.’
Nog te zien in Rotterdam:
Zaterdag, 6-2 13:15 PA5
Klik hier voor een overzicht met alle interviews met de Tigerkandidaten.
Vader Jorge en zoon Natan gaan er tijdelijk tussenuit. Ze verblijven een poosje bij het koraalrif Banco Chinchorro in Mexico en daar maakt Natan kennis met de verschillende wilde dieren en de eenvoudige levensstijl van de vissers. Maar Alamar (To the Sea) van Pedro Gonzalez-Rubio (1976) is vooral een verhaal over de relatie tussen vader en zoon.