‘Sommigen denken dat het om een driehoeksverhouding gaat, maar voor mij is de ruimte waar het zich afspeelt, mijn woonplaats Yishou, veel belangrijker’, zo vertelt de Chinese filmmaker Yang Heng (1975) over zijn tweede speelfilm Sun Spots. Het resultaat is een film waarin het verhaal over een crimineel, een bedrogen meisje en haar ex-vriend er eigenlijk niet toe doet, en de 31 beeldschoon gekadreerde, stilstaande shots de ware hoofdrolspelers zijn.

Idee?
‘De inspiratie voor deze film komt van mijn vrienden uit de stad waar ik vandaan kom. Die vrienden, waar ik erg veel om geef , doen wel eens criminele dingen, maar ze hebben eigenlijk geen keuze. Ze hebben geen scholing gehad, en als ze dan geld nodig hebben doen ze wel eens verkeerde dingen.’

Afstandelijke camera?
‘Als je nu naar buiten kijkt zie je de uitdrukkingen op de gezichten van de mensen ook niet , maar je ziet wel hun bewegingen en bezigheden. Ik vind het veel interessanter om van een afstand te bekijken hoe mensen leven. In Hollywood is alles gericht op expressie, daar wil ik mij tegen afzetten.’

Idolen?
‘Ik heb veel inspiratie gehaald uit de Taiwanese cinema, voornamelijk het werk van Hou Hsiao-hsien en Tsai Ming-liang. Ik film van nog verder af, maar we delen wel hetzelfde trage tempo. Tsai Ming-liang ben ik nog tegengekomen op het festival. We hebben elkaar gegroet, al denk ik niet dat hij mij kende. Haha. Maar ik was heel erg blij.’

Ambities?
‘Als ik nog een film zou kunnen maken zou dat geweldig zijn. Het plan voor mijn derde speelfilm ligt al wel klaar, het is alleen nog wachten op het geld. Het is een verhaal over de liefde, dat zich afspeelt bij een meer. Water speelt in mijn eerste film en nu ook in Sun Spots een grote rol. Water geeft mij een rustgevend gevoel. Als je je bij een rivier of een meer begeeft ben je nooit eenzaam, terwijl je je tussen de mensen juist heel eenzaam kan voelen.’

Filmen in China?
‘Deze film heb ik volledig met behulp van het IFFR gemaakt. In China heb ik wel subsidie aangevraagd maar niet gekregen, waarom weet ik eigenlijk niet. Verder heb ik ook bewust alles buiten de regering om gedaan. Anders zouden ze eerst de film willen zien en er misschien zelfs in willen snijden. En daar is deze film veel te persoonlijk voor.’