Regisseur Levan Koguashvili (1973) woonde zeven jaar lang in New York, maar keerde voor zijn speelfilmdebuut Street Days, over een drugsverslaafde man die voor een lastige morele keuze komt te staan, terug naar Georgië. En ook zijn volgende filmplannen zijn op de een of andere manier verbonden met zijn vaderland. Koguashvili: 'Georgia is always on my mind.'

Idee?
'In 2005 vertelde iemand uit Georgië mij het tragische verhaal over een drugsverslaafde man in Tbilisi. Ik vond het een mooi verhaal omdat het ook iets zegt over een generatie. In Georgië noemen we ze de ' verloren generatie': Georgiërs die hun plek in de nieuwe realiteit die na de val van Sovjet-Unie is ontstaan, nooit hebben kunnen vinden.'

Improvisatie?
'We werkten veel met non-professionele acteurs en die vertelden we op een gegeven moment dat ze hun tekst maar gewoon moesten vergeten. Als ze krampachtig probeerden de dialogen te onthouden werkte het niet . Een aantal van de kleine rollen worden ook gespeeld door echte drugsgebruikers , die ik had ontmoet toen ik research deed in de straten van Tbilisi.'

Ambities?
'Ik wil films maken die interessant zijn voor een publiek, maar die ook wel echt wat te zeggen hebben. Ergens tussen arthouse en commercie in.'

Invloeden?
'Het werk van de Georgische regisseur Otar Ioseliani was een grote inspiratiebron, net als Mean Streets van Martin Scorsese. En Accattone van Pasolini, vanwege de manier waarop hij de buitenwijken van Rome in beeld brengt.'

Filmen in Georgië?
'Het is net als in elk ander land lastig om de financiering van een film rond te krijgen. In Georgië is helemaal geen geld; er worden maar 2 of 3 films per jaar door de overheid gesubsidieerd. Wij hadden geluk omdat we een scenariowedstrijd van het Georgian Film Center hadden gewonnen. Daarna was het relatief eenvoudig om de rest van het geld bij elkaar te krijgen.'