Een hartstochtelijke romance tussen twee uitersten, een ziek kind, leven, dood, religie en heel veel bluegrassmuziek. Dat zijn de elementen van The Broken Circle Breakdown, de nieuwe film van Felix Van Groeningen, die is gebaseerd op de gelijknamige theatervoorstelling van Compagnie Cecilia.
‘Toen ik dat stuk bezocht, heb ik anderhalf uur zitten wenen,’ vertelt de Vlaamse regisseur. ‘Ik vond het geniaal en wilde het graag verfilmen, maar zag de vertaling niet meteen. De voorstelling is opgezet als een soort concert, een reeks liedjes met scènes en monologen ertussendoor. Pas toen ik de structuur ingrijpend had omgegooid, begon het een beetje te werken. Ik heb heel veel geprobeerd, eerst in de scenariofase, en later in de montage opnieuw. In de huidige versie lopen er drie verschillende tijdslijnen door elkaar, maar op zeker moment bestond er ook een chronologische versie. Ik heb mezelf af en toe vervloekt dat ik eraan begonnen was.’
Hoe wist u wanneer de definitieve versie was bereikt?
‘Voor al mijn films geldt dat ze ook in een andere volgorde hadden kunnen worden verteld. Maar dat zie ik niet als een zwaktebod. Ik blijf net zo lang puzzelen tot ik een versie heb die emotioneel het beste werkt. Juist door die werkwijze ontstaan er soms dingen die ik op papier nooit had kunnen bedenken. Magische momenten zijn dat.’
Het verhaal is behoorlijk melodramatisch. Was u niet bang voor sentiment en pathetiek?
‘Daar was ik zelf niet zo bang voor, maar anderen die bij de film betrokken waren wel. Toen ik bepaalde scènes voorlegde aan de producent , riep die: “Niet doen, dat is veel te melig!” Maar het meeste heb ik laten staan en vind ik toch wel werken. Nee, ik was zelf vooral bang dat het geheel veel te zwaar zou worden. Dat heb ik proberen te compenseren met humor en hoopvolle scènes en visuele oplossingen.’