Dat is niet onbegrijpelijk. Het stuk is opgezet als concert, met een reeks bluegrassliedjes en daar tussendoor, in fragmenten en monologen, het tragische liefdesverhaal van de hopeloze romantici Didier en Elise – ook wel Monroe en Alabama. Nadat de twee samen een kindje krijgen dat dodelijk ziek wordt, groeien ze langzaam uit elkaar: hij blijft rationeel en wordt kwaad, zij zoekt spirituele antwoorden en sluit zich af. Is er nog hoop voor de liefde?
Theater, muziek, hartstocht, religie, zieke kindjes – niet de meest ideale ingrediënten voor een evenwichtige film. Toch kwam Van Groeningen er ten slotte uit, en het resultaat mag er zijn.
Dat is voor een belangrijk deel te danken aan zijn formidabele acteurs: Veerle Baetens en Johan Heldenbergh (die meeschreef aan het oorspronkelijke stuk en daarin ook al de rol van Didier speelde). Op hen ligt alle focus, de andere personages vormen slechts een menselijk decor (alleen het dochtertje krijgt iets meer ruimte). Door die bewuste tunnelblik krijgt de film een zeldzaam intense lading.
Daarbij is het knap hoe Van Groeningen de (hevige) emotie weet te doseren. Dat doet hij onder meer door de geschiedenis a-chronologisch te vertellen: steeds wanneer sentiment of melodrama op de loer ligt, volgt een scène met een heel andere emotionele kleur. De film kopieert daarmee effectief het enigszins manische karakter van z’n hoofdpersonen.
Op den duur wordt het wel wat veel van het goede. Van Groeningen heeft verteld dat hij eindeloos heeft zitten stoeien met de volgorde van de scènes – zowel in de scenariofase als tijdens de montage – en die onzekerheid begin je in de tweede helft te voelen. Dan krijgt het heen en weer gespring iets vermoeiends, terwijl het verhaal wel heel zwaar op de hand wordt.
Jammer, maar niet onoverkomelijk. The Broken Circle Breakdown blijft een energieke, poëtische film met levensechte personages en een fijne americana-soundtrack.
Vlaming Felix Van Groeningen scoorde in eigen land een grote hit met zijn verfilming van de bestseller De helaasheid der dingen. Een opvolger vinden viel niet mee, tot hij de theatervoorstelling The Broken Circle Breakdown zag van het Belgische Compagnie Cecilia. De regisseur was zeer onder de indruk, maar bleef een poos tegen de adaptatie aanhikken, zo vertelt hij in interviews.