De nieuwe garde op het NFF: Jonas Smulders

Jonas Smulders (Amsterdam, 1994) speelde toen hij zeventien was een kleine rol in de One Night Standfilm Tunnelvisie (2010) van Stefano Odoardi en is sindsdien met regelmaat te zien op het Nederlandse witte doek. In september is hij begonnen met de opleiding tot regisseur aan de Nederlandse Filmacademie. Tijdens het NFF is hij als acteur te zien in Broers (2017), een drama van Bram Schouw, en Bestaan is Gaan (2017), waarvoor hij zelf het scenario schreef.' 

Jonas, je bent met enig toeval de filmwereld ingerold. Hoe is dat gegaan? 
'Ja, dat was zeker een toevalstreffer. Stefano Odoardi is een vriend van mijn moeder en toen mocht ik samen met een goede vriend, Thomas van Luijn, een kleine rol in zijn One Night Stand spelen. En vanaf dat moment ben ik steeds meer gaan spelen.' 

Had je voordat dit gebeurde een ander plan voor je carrière op het oog?  
'Nee zeker niet, ik had nooit een ander toekomstplan paraat. Ik was zeventien en meer bezig met huisfeestjes en dat soort dingen. Het omslagpunt kwam toen ik in Cowboys janken ook, de afstudeerfilm van Mees Pijnenburg, mocht spelen en met de crew een week naar Frankrijk ging. Daar zag ik in één keer allemaal jonge mensen super enthousiast bezig met hun vak. Dat was het moment waarop ik besefte: dit is vet, volgens mij moet ik deze hoek in. Daarna mochten wij met de film naar het filmfestival van Berlijn en daar kreeg ik zoveel waardering voor mijn rol, terwijl ik toen gewoon nog maar wat deed.'

Is dat nu niet meer het geval? Dat je maar wat doet?
'Nou, ik ben bijvoorbeeld heel erg fan van een jonge acteur als Bilal Wahib. Ik zie in zijn spel nog, wat ik zelf denk ik ook had, een soort onbevangenheid. Hij doet gewoon. Hij denkt niet, hij voelt. Hij voelt alles aan en speelt alles op intuïtie. Toen ik steeds meer projecten kreeg aangeboden had ik iets van: als je dingen te serieus gaat nemen word je heel erg bewust van wat je doet en ben je eigenlijk alleen maar aan het denken, in plaats van aan het voelen. Dat is wel een moment waar ik nu overheen ben, dat moment dat ik mezelf afvroeg: wat ben ik nou aan het doen?'

Heb jij in het begin, toen het aantal aanbiedingen nog gering was, films gedaan die je nu niet meer zou doen? 
'Zeker, wel meerdere dingen. Ook series en andere dingen die ik nu nooit meer zou doen. Maar ik denk wel dat het vette daaraan was, wat je Bilal nu ook ziet doen, dat je zo veel speelt en zo veel uren maakt. Misschien is het wel zo dat, hoe meer je iets doet en hoe vaker je met verschillende regisseurs en tegenspelers werkt, dat je je dan gewoon beter wordt. Ook als je met minder bekwame mensen werkt.'

Je staat nu op het NFF met o.a. Bestaan is Gaan. Dat is een film waarvoor jij het scenario hebt geschreven en met veel vrienden hebt gemaakt. Hoe was dat? 
'Het is heel bijzonder om met je vrienden samen iets te bedenken en dat dan uit te voeren. Je hebt echt veel vrijheid, juist omdat je elkaar heel goed kent en je heel snel en duidelijk over dingen kan praten. Tuurlijk heb je ook weleens discussies, maar nooit persoonlijk. Het ging altijd over inhoud en daar mag je af en toe best heftige discussies over voeren, maar omdat je met vrienden werkt kan je ook écht fel zijn op inhoud. Omdat je weet: wij houden toch wel van elkaar.' 

Broers was je eerste hoofdrol in een lange speelfilm. Dat lijkt mij een hoogtepunt voor een acteur van jouw leeftijd, maar je gaat nu regie doen. Heeft regisseur Bram Schouw iets in je los gemaakt dat je dacht: ik wil zijn baan? 
'Nee, ik was daar wel eerder mee bezig omdat ik gewoon het maken van film ook heel interessant vind. Dat kwam ook wel heel erg naar voren tijdens het werken met Bram. Als je een hoofdrol speelt dan ben je heel veel samen aan het vormgeven en heb je veel inspraak in hoe die rol eruit ziet en hoe de film er uitziet. Daarbij zie ik acteren en regisseren wel als twee verschillende dingen, maar eigenlijk ook weer helemaal niet. Want regisseren en spelen vind ik ergens ook heel vergelijkbaar, hoe gek dat ook klinkt.' 

Je gaat de komende tijd aan de filmacademie waarschijnlijk je handen vol hebben aan regie. Is dit het einde voor acteur Jonas Smulders? 
'Nee, dat niet. Ik denk dat ik mezelf nu in een luxepositie breng. Nu ga ik echt alleen als acteur projecten doen die ik heel vet vind of waar ik echt iets van kan leren. Anders hoeft het niet en dat klinkt misschien arrogant, maar ik doe het niet voor het geld, ik vind het gewoon heel vet om te spelen.'

Is er een project wat je in de komende tien jaar gedaan zou willen hebben?
'Ik zou wel, en dat wordt misschien als narcistisch gezien, een keer zelf een film willen maken waar ik zelf in speel en die ik zelf regisseer. Misschien ook niet met mezelf in de hoofdrol, maar wel dat het helemaal van mij is. Ik ben benieuwd wat dat wordt, omdat zo’n film ook echt een soort afspiegeling is van jezelf. Maar ergens probeer ik dat soort ambities ook een beetje los te laten. Een vriend van mij zei laatst: Je moet niet die sprint willen trekken, je moet gewoon die marathon lopen”. Ik denk dat je dan sneller echt prachtige dingen maakt en dat het dan echt beter wordt.'