June Squibb (93): 'Ik kon niet wachten om met die scootmobiel rond te racen!'

In de charmante komedie Thelma gaat de krasse, 93-jarige titelheldin zelf achter de telefoonscammer aan die haar voor tienduizend dollar heeft opgelicht. Ook al wordt dat sterk afgeraden door kleinzoon Danny, en moet ze de luxe scootmobiel stelen van haar veel bedaagdere vriend Ben.

Ongeloofwaardig? Misschien, behalve dat veel ervan echt gebeurd is. Want de Thelma in de film bestaat echt. De debuterende regisseur Josh Margolin baseerde haar op zijn eigen oma, die toen ze 93 jaar was ook te maken kreeg met een telefoonscammer. Dat ook zij een krasse tante is blijkt wel uit het feit dat ze nog steeds leeft en inmiddels 103 jaar oud is.

Grote kracht van Margolins film is de mix van actiekomedie (Thelma laat zich inspireren door de Mission Impossible-films met Tom Cruise) en aangrijpend sociaal drama. Bij Mona, een van de sterk vereenzaamde vriendinnen van Thelma, lopen de kakkerlakken door de kamer.

Maar de grootste kracht van Thelma is hoofdrolspeelster June Squibb, die ook 93 jaar oud was tijdens de opnamen van de film. Squibb acteert al vanaf haar twintigste, speelde aanvankelijk vooral toneel, en brak pas na haar 70ste door als filmactrice met haar opvallende bijrollen in de films About Schmidt (2002) en Nebraska (2013) van Alexander Payne. In Thelma speelt de actrice haar eerste hoofdrol.

Squibb is inmiddels 94 jaar oud en begin juli spreken we de actrice via Zoom.

Heeft u voor de opnamen nog gesproken met de echte Thelma?
Squibb: ‘Nee, dat gebeurde pas na de opnamen. We zouden elkaar wel ontmoeten tijdens de opnamen, maar ze was toen 102 meen ik, en die ontmoeting ging uiteindelijk niet door. Josh [regisseur Josh Margolin, red.] stuurde me vooraf wel een handvol filmpjes die hij van haar had opgenomen tijdens heel gewone, alledaagse dingen. Dat ze naar de supermarkt gaat, bijvoorbeeld, of dat ze aan het picknicken is met familie. Maar hij vroeg me nooit haar na te doen. Ik heb gewoon het script gevolgd. De Thelma die je in de film ziet is denk ik een optelsom van drie Thelma’s geworden. De echte Thelma, de Thelma die Josh verzonnen heeft in het script, en de Thelma die ik gespeeld heb. En alle drie lijken we wel op elkaar, want ook ik ben een taaie, en ik kan me ook enorm ergeren aan onrecht. Dat heb ik mijn hele leven al gehad.’

Dit is uw eerste hoofdrol. Vervult dat u met trots, of ook een beetje met verdriet, dat het zo lang heeft moeten duren?
‘Daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht. Als actrice doe ik altijd gewoon mijn werk. Een belangrijk verschil nu ik de hoofdrol speel, is wel dat ik elke dag op de set aanwezig ben geweest. En dat of de film goed of slecht is, veel meer met mij te maken heeft. Kijk, toen ik nog op het toneel stond had ik als actrice wel een zeker succes. Maar dat was vooral lokaal succes. Alleen in New York kenden ze mij een beetje. Het grote succes kwam met de rollen in About Schmidt en Nebraska van Alexander [Payne]. Die stuurde me trouwens onlangs nog een mailtje waarin hij me feliciteerde met Thelma. Ik stuurde een mail terug waarin ik zei dat ik dat toch vooral aan hem te danken had. Waarop hij schreef dat hij alleen maar Gods werk had gedaan. Haha.’

Net als Thelma spelen ook de films van Payne zich af op de grens tussen grappig en aangrijpend. Hoe zorg je er als actrice voor dat die balans goed is?
‘Weet je, ik speel mijn rollen altijd zo serieus mogelijk. Goede vrienden van mij, Dom DeLuise en Ruth Buzzi, hebben de lach aan hun kont hangen. Die denken gewoon grappig. Dat heb ik nooit gehad, ik doe alles zo serieus mogelijk. Dat heb ik altijd gehad. Zelfs toen ik nog musicals deed. Toen plaagden ze me er altijd mee dat ik de rollen speelde alsof ik een method actor was. Maar ik denk dat dat mijn grote kracht was en nog steeds is. Dat ik Thelma serieus speel maakt haar pijn reëler en de humor grappiger.’

U wilde de stunts in de film zelf doen, las ik...
‘Ik kon niet wachten om met die scootmobiel rond te racen! Maar daar zaten de regisseur en de producenten natuurlijk niet op te wachten. Die zagen dat die oude June Squibb niet doen. Ze hadden dan ook al stuntdubbels ingehuurd. Maar ik heb jarenlang als danser gewerkt en ook als actrice veel fysiek werk gedaan. Natuurlijk kan ik dat nog steeds. Misschien was ik ook wel een beetje koppig, maar het kwam niet eens bij me op dat ik dat niet zou kunnen. En Josh kon het me natuurlijk moeilijk weigeren. Dat oude mensen meer in hun mars hebben dan de omgeving denkt, en dat je ze dus nooit moet betuttelen, is een belangrijk thema in zijn film.’