Unorthodox heeft wereldwijd de Netflix top tien gehaald. Hoe verklaar jij dit succes?
‘Ik heb altijd gevonden dat Esty’s verhaal een universeel verhaal is. Het is geen antropologische uitdieping van de Satmargemeenschap, maar het verhaal van één vrouw en haar reis om een plek in de wereld te vinden waar ze zich thuis voelt. Dat is iets waar iedereen zich in kan herkennen. En juist omdat haar ervaring zo specifiek is, is het makkelijk om te vergeten dat je misschien nooit eerder van de Satmar had gehoord en ongestoord met haar mee te gaan op die reis. Dat Shira (Haas, die Esty speelt, red.) zo enorm innemend is, heeft uiteraard ook geholpen.’
En het feit dat we allemaal binnen zitten?
‘Zeker, er is nu tijd om onze serie te kijken. Dat hij gaat over een reis van binnen naar buiten, is bij toeval erg treffend voor het moment waarin we leven. Het is ook best een surrealistische ervaring om toe te kijken hoe de serie de wereld over gaat, terwijl ik zelf thuis zit. We hebben reacties gehad uit alle windstreken, van Argentinië tot Rusland. Ik heb veel op Twitter voorbij zien komen in het Spaans. In Saudi-Arabië staat de serie deze week op nummer zeven in de kijklijst. Hij heeft de top tien in Engeland, Amerika en Frankrijk gehaald. Het verhaal overtreft ook religie. Christenen, moslims, joden, ongelovigen; zo veel mensen lieten ons weten dat Esty’s verhaal hen aansprak en ze waren geraakt. En het is heel leuk om te merken dat veel mensen als ze klaar zijn met de vier afleveringen, ook nog de korte making of-documentaire kijken. Mensen zijn blijkbaar benieuwd naar hoe we het hebben gemaakt.’
Jullie kozen er heel bewust voor om alle Joodse personages door Joodse acteurs te laten spelen. Waarom?
‘Het was een keus die we al heel vroeg maakten. In Duitsland komt het regelmatig voor dat Joodse verhalen, bijvoorbeeld over de Holocaust, gemaakt worden zonder ook maar één persoon met een Joodse achtergrond te betrekken bij de productie. Omdat we de serie maakten in Duitsland was het voor ons extra belangrijk om juist mensen aan te nemen die een connectie met het jodendom hebben. Uiteindelijk werd het een diasporaproject, met mensen van over de hele wereld, uit Israël, Engeland, Amerika, Duitsland. Voor het gedeelte in Berlijn wilden we ook een multiculturele wijk, om zo die kant van de stad te laten zien. Ik ben hier zeventien jaar geleden naartoe verhuisd vanuit New York en heb nog geen enkele andere plek meegemaakt waar iedereen zo welkom is als in Berlijn. Deze stad heeft een waanzinnige historie. Berlijn is in de recente geschiedenis maar liefst twee keer gereset, terug naar stunde null gegaan. Ik denk dat het daaraan ligt.’