Fonda wordt onderscheiden voor haar uitgebreide oeuvre, dat van start ging in 1960 met de farce Tall Story, waarna rollen in sciencefictionfilms, film noirs, romantische komedies, art-house en tragedies volgden. Haar grote doorbrak kwam in 1969, in Sydney Pollack’s melodrama They Shoot Horses, Don’t They?, waar ze een Oscarnominatie voor wist binnen te slepen. Fonda won het beeldje in de periode die volgde uiteindelijk maar liefst twee keer: voor haar rollen in Alan J. Pakula’s thriller Klute in 1972 en in Hal Ashby’s Coming Home uit 1978.

Waar haar rol in Ashby’s Vietnamdrama op unanieme lof kon rekenen, daar riep haar radicale aandeel in het Vietnamprotest van de jaren ’70 hevige controverse op. Vooral haar bezoek aan Hanoi deed veel stof opwaaien, nadat een foto van haar zittend op het luchtafweergeschut van het communistische Volksleger de media bereikte. Haar linkse sympathieën hebben vanaf de jaren ’70 haar keuzes in Hollywood beïnvloed: zo verscheen ze in de satirische komedies Fun with Dick and Jane en 9 to 5 en in politieke thrillers als The China Syndrome en Rollover.

Na dertig jaar dienst in Hollywood besloot Fonda in 1990 dat het genoeg was en ging met pensioen, om vijftien jaar later terug te keren. Het afgelopen decennium was Fonda onder andere te zien in HBO’s The Newsroom, als Nancy Reagan in de film The Butler, in de Franstalige komedie Tous ensemble en in Monster-in-Law.

‘Jane Fonda is de crème de la crème van de Amerikaanse film,’ vindt Howard Stringer, voorzitter van het AFI. ‘Een heldere verschijning die de wereld leerde kennen als dochter van Henry Fonda maar die onder het toeziend oog van de wereld haar eigen stem vond en haar eigen wegen als acteur en cultureel icoon baande. Vandaag de dag prijkt ze hoog naast de andere groten van de Amerikaanse film.’

De prijs zal volgende zomer in Los Angeles uitgereikt worden.