Het is even wennen, maar Martin Scorsese, regisseur van bikkelharde filmklassiekers als Taxi Driver, GoodFellas en Raging Bull, heeft met Hugo een heuse familiefilm gemaakt. En ook nog in 3D. Dat was voor hem alletwee voor het eerst, maar dat zie je niet af aan deze vlekkeloze film.

Hugo is gebaseerd op het jeugdboek The Invention of Hugo Cabret van Brian Selznick, over weesjochie Hugo, die in het Parijse treinstation Montparnasse op de aan lager wal geraakte filmpionier George Méliès stuit.

Scorsese en scenarioschrijver John Logan (The Gladiator, The Aviator) bleven dicht bij het verhaal uit het boek, maar voegden een hele ris vaste stationgasten toe. Zo trekken ze het verhaal regelmatig breder dan Hugo en Méliès.

Opvallendste bijfiguur is de stationinspecteur, die met een grote dobermannpincher het station afstruint op zoek naar lastige kinderen. Komiek Sacha Baron Cohen (Ali G, Borat) speelt hem op het randje van de slapstick , maar weet hem tegelijkertijd voldoende menselijks mee te geven, waardoor hij veel meer is dan een eendimensionale filmschurk.

De hoofdrollen zijn voor jeugdacteurs Asa Butterfield (Hugo) en Chloë Grace Moretz als zijn vriendinnetje Isabelle, en voor Ben Kingsley als Papa Georges. Die zijn zonder meer geloofwaardig, maar tegelijkertijd is het ook niet vreemd dat er bij de elf Oscarnominaties voor de film niet een naar de acteurs is gegaan.

Nominaties zijn er wel voor Scorsese en een handvol technische disciplines (waaronder camera, montage, geluid, special effects). Terecht, want de film ziet er fantastisch uit. De 3D- effecten doen wat ze moeten doen (de film diepte geven), zonder dat ze afleiden . Behalve het driedimensionaal ronddwarrelende stof dan.

Scorsese heeft zelf een cameo als fotograaf op de set van een nog jonge Méliès, toen die met zijn inventieve korte filmpjes als Le voyage dans la lune (1902) – die waarin een raket in het oog van de maan wordt geschoten – de loop van de cinema bepaalde.

Het is in Hugo ook goed te zien dat Scorsese voorzitter is van de World Cinema Foundation, een club die zich richt op het behoud en de restoratie van oude films. Die filmliefde liet zich niet onderdrukken, waardoor er in de film nu een wervelende montage van de klassieke, zwijgende film zit. Net iets te lang, en het haalt je even uit het verhaal, maar het is – net als de hele film – een feest om naar te kijken.