In 1996 schreef de Britse documentairemaker Colin Clark het boek The Prince, The Showgirl and Me, over zijn herinneringen als assistent op de set van Laurence Oliviers The Prince and the Showgirl uit 1957. Eén episode onthield hij de lezer: de affaire die hij beleefde met hoofdrolspeelster Marilyn Monroe. Daarover klapte hij een paar jaar later alsnog uit de school, in het boekje My Week with Marilyn.

De gelijknamige film is gebaseerd op beide boeken: voor de romantiek opbloeit krijgen we een uitgebreide sfeertekening van de filmopnames. De spanning op de set is te snijden. Steractrice Monroe ( Michelle Williams) is dodelijk onzeker, staat stijf van de pillen, moet continu overleggen met haar acteercoach en vergeet zelfs de kortste tekstregels . Al gauw drijft ze regisseur en tegenspeler Laurence Olivier ( Kenneth Branagh) tot wanhoop. De bemoeienis van Oliviers wederhelft Vivien Leigh ( Julia Ormond), Monroes kersverse echtgenoot Arthur Miller ( Dougray Scott) en eigenwijze actrice Sybil Thorndike ( Judi Dench) maakt het er niet makkelijker op.

De acteurs wekken hun beroemde personages met zichtbaar plezier tot leven. Branaghs rol is beperkt , maar hij mag lekker geaffecteerd schmieren. Williams, inmiddels bekroond met Golden Globe, krijgt wel alle ruimte om meerdere dimensies te tonen. Ondanks de beperkte uiterlijke gelijkenis is ze bijzonder overtuigend als Marilyn de stoeipoes, Marilyn het naïeve kleine meisje én Marilyn de labiele stumper.

Wanneer het de actrice allemaal te veel wordt en Arthur Miller, met wie ze officieel op huwelijksreis is, een weekje terug naar huis gaat, besluit Marilyn tot ieders verbazing uit te huilen bij het onbeduidende, tien jaar jongere regieassistentje Colin Clark ( Eddie Redmayne). Deze kan zijn geluk niet op: hij baadt haar in complimentjes, gaat met haar picknicken en naaktzwemmen en brengt de nacht met haar door – knuffelend en slapend, het blijft een kuise romance.

Het klinkt allemaal als een ultieme jongensfantasie, en debuterend regisseur Simon Curtis brengt het ook zo. My Week with Marilyn is een luchtige, schaamteloos nostalgische coming of age-film, wat een ideaal format blijkt om een ongrijpbaar fenomeen als Marilyn Monroe te portretteren. Indirect, door de bewonderende ogen van een jongeman die de tragiek van de superster heus wel ziet, maar die vooral de beste week van zijn leven meemaakt.