Stel, er bestaat een tweede Aarde, met dubbelgangers en al, waarop het leven mogelijk net even anders loopt dan hier. Een intrigerend gegeven, maar het verhaal áchter Another Earth - een film die de bioscoop in Nederland niet haalde - is minstens zo interessant.

De Amerikanen Mike Cahill (1979) en Brit Marling (1983) ontmoeten elkaar in 2001 op de universiteit, waar ze beiden economie studeren en experimenteren met film. Het stel maakt samen een aantal studentenfilms en Cahill werkt een poosje als cameraman, editor en producer bij National Geographic-televisie. Dan besluiten ze dat de tijd rijp is om samen een lange speelfilm te maken. Marling zal de hoofdrol spelen, Cahill regisseren, filmen en monteren. Geld hebben de twee niet, wel een digitale camera en een samen geschreven scenario.

Dat scenario gaat over de succesvolle studente Rhoda, die in dronken toestand een auto-ongeluk veroorzaakt. Na een paar jaar in de gevangenis zoekt ze contact met het slachtoffer, een docent die bij het ongeluk zijn vrouw en kind verloor . Dit drama speelt zich af tegen een opmerkelijke achtergrond: er is een duplicaat van de planeet Aarde ontdekt, heel dichtbij, en mogelijk kan er contact worden gelegd met de bewoners.

Zonder een duit op zak beginnen Cahill en Marling op goed geluk te filmen. De opnamen vinden plaats in en rondom het huis van Cahills moeder, scènes in de gevangenis en de metro worden stiekem gefilmd, de meeste bijrollen worden vertolkt door vrienden, en het auto-ongeluk wordt geënsceneerd met behulp van een bevriende agent, die wel even een weg wil afzetten.

Voor de rol van het slachtoffer van het ongeluk, de tweede hoofdpersoon in de film, hopen de makers een bekende acteur te kunnen strikken. Dus nemen ze eerst alleen de scènes op waarin hij niet voorkomt. Dit materiaal tonen ze vervolgens aan enkele potentiële geldschieters , waarmee ze net voldoende ophalen om wat special-effects toe te kunnen voegen, en om acteur William Mapother (bekend van tv-serie Lost) in te huren. Uit sympathie voor het project stemt Mapother erin toe voor honderd dollar per dag te werken.

Another Earth wint uiteindelijk diverse respectabele prijzen, onder meer op het Sundance-festival, en wordt voor anderhalf miljoen dollar aangekocht door 20th Century Fox.

Dit hele verhaal had natuurlijk in de vorm van een mooie making of-documentaire op de dvd moeten staan, maar het blijft bij een paar korte interviews. Jammer.

En de film zelf? Die kan zich nog niet helemaal meten met de betere Hollywoodfilm, en dat ligt eigenlijk niet eens aan de goedkope production values. Eerder aan het scenario, dat een wat geconstrueerde indruk maakt. Het sciencefictiongegeven is goed, het drama eromheen overtuigt minder. Enkele verwijderde scènes op de dvd suggereren dat de sf aanvankelijk prominenter aanwezig was, wat de film net iets eigenzinniger had kunnen maken.

Evengoed maakt Another Earth indruk. Vooral de poëtische sfeer (beelden, montage, muziek) en de filosofische lading van het verhaal blijven bij. Precies zoals het geval was bij een ander recent low-budget sf-drama: Monsters. Het zijn films die de wereld niet op zijn kop zetten, maar die wel met zoveel toewijding zijn gemaakt dat ze cynisch geworden filmliefhebbers weer een beetje hoop geven.