Onder de straten van het dorpje Cheesebridge wonen vreemde wezens. Het zijn de Boxtrolls, trollen die leven van het afval van de bewoners van Cheesebridge. Ze hullen zich in lege dozen en heten Fish, Clocks en Fragile. Afhankelijk van wat er op hun dozen staat.

Een van de trollen heet Eggs (in de Nederlandstalige versie is dat Eitjes, maar in dit stuk beperken we ons tot de namen uit de originele versie). Eggs is bijzonder, want hij is geen trol maar een mens. Als baby werd hij ontvoerd door de trollen.

Tenminste, dat denken ze in Cheesebridge, waar ze bang zijn voor de trollen. Of liever: bang gemaakt. Door de gemene Archibald Snatcher , die aanbiedt de trollen te vernietigen als hij als beloning toe mag treden tot het stadsbestuur.

De held van de stop-motion animatiefilm The Boxtrolls is natuurlijk de jonge Eggs, maar de echte held, de tragische held, is Snatcher. Een engerd met sluik haar, rotte tanden en een puntneus, die wanhopig probeert opgenomen te worden in het chique clubje notabelen van Cheesebridge. Je zou het hem bijna gunnen.

Snatcher krijgt de beste (=meest vileine) teksten, die met hoorbaar plezier werden ingesproken door Sir Ben Kingsley. Telkens als hij opduikt gaat de film een versnelling hoger .

The Boxtrolls – gebaseerd op het boek Here Be Monsters! van Alan Snow – is de derde stop-motion animatiefilm van de in Oregon gevestigde Laika- studio. Voorgangers Coraline (2009) en ParaNorman (2012) werden beide voor een Oscar genomineerd, maar dat zal The Boxtrolls niet gebeuren.

Het verhaal – waarin wijze lessen werden verwerkt over opvoeden en ouderschap – is intelligent en de film werd ook goed gemaakt. Maar de personages, en met name Eggs, blijven te eendimensionaal en, essentieel voor een animatiefilm, de betovering ontbreekt.