Jimmy Conlon (Liam Neeson) is een verlopen Iers-Amerikaanse gangster in Brooklyn, die in zijn hoogtijdagen heel wat vijanden heeft uitgeschakeld voor baas Shawn Maguire (Ed Harris). Tegenwoordig slijt hij zijn dagen in eenzaamheid, met veel drank en een slecht geweten.

Jimmy's zoon Mike ( Joel Kinnaman) doet zijn best op het rechte pad te blijven en wil niets met zijn vader te maken hebben. In tegenstelling tot Danny (Boyd Holbrook), de heetgebakerde zoon van Shawn, die de zaken van zijn bejaarde pa liever vandaag dan morgen zou overnemen.

De gangsterbaas, zijn voormalige rechterhand en hun heel verschillende zonen: dat zijn de pionnen in deze misdaadthriller die – in de lijn van de genreklassiekers – pulpelementen combineert met Shakespeariaanse tragiek. Voor de aftiteling na twee uur in beeld verschijnt, zullen er heel wat doden zijn gevallen en vriendschappen en familiebanden zwaar op de proef zijn gesteld.



Run All Night is geschreven door Brad Ingelsby, die eerder verantwoordelijk was voor het scenario van Out of the Furnace, ook al zo'n stemmige film over misdaad, familie en wraak, die het niet moest hebben van een verrassende plot maar eerder van de sterk geschetste – en gespeelde – personages. In Run All Night doen Liam Neeson en Ed Harris wat we ze al veel vaker hebben zien doen: grimmige monologen afsteken, en er met gemengde gevoelens op los beuken. Maar het overtuigt wel, mede omdat de twee zestigplussers zich niet hoeven voor te doen als kwieke actiehelden. 'I'm too old to run,' bromt Neeson op zeker moment, en je voelt dat hij het meent (ook al blijft hij voor zijn leeftijd verrassend fit).

Voor het nu allemaal te serieus gaat klinken, moet zeker ook worden vermeld dat Run All Night is geregisseerd door Jaume Collet-Serra, die zich na Unknown (2011) en Non-Stop (2014) een specialist mag noemen op het gebied van onderhoudende actievehikels met Liam Neeson. De film levert verder keurig wat je van dit niche-genre mag verwachten: rake klappen, rondvliegende kogels, gierende autobanden, wat geinige cameratrucs en een vlotte montage. Die melancholie is gewoon een prettige bonus.