'In deze wereld is er een onzichtbare magische cirkel,' verzucht de introverte Anna, terwijl ze in het park een prachtige potloodtekening zit te maken voor school. Haar klasgenoten giebelen over leuke jongens, de zandbak zit vol spelende kinderen, de zon schijnt. 'Je kunt je in en buiten de cirkel bevinden,' gaat Anna verder. 'Alle anderen zijn in de cirkel. En ik ben er buiten. Maar dat maakt me niet zoveel uit…'

Opeens staat haar leraar voor haar; hij vraagt Anna of hij haar tekening mag zien. Onzeker drukt ze 'm tegen haar borst en antwoordt ze dat ie niet zo goed gelukt is. Als ze een paar tellen later aanstalten maakt de tekening toch te laten zien, wordt de aandacht van de leraar getrokken door een huilend kind. 'Ik haat mezelf,' zegt Anna, verbeten, vol zelfverwijt. Ze breekt de punt van haar potlood en begint hartverscheurend te huilen.

When Marnie Was There (Omoide no Mani) is misschien wel de laatste film van de vermaarde Ghibli- studio; de bejaarde grondleggers Hayao Miyazaki en Isao Takahata hebben in 2014 afscheid genomen en sindsdien heeft de studio een 'pauze' ingelast. Regisseur Hiromasa Yonebayashi werkte als animator mee aan Ghibli-meesterwerken als Princess Mononoke (1997), Spirited Away (2001) en Howl's Moving Castle (2004) en mocht in 2010 zijn eerste eigen lange animatiefilm maken: The Secret World of Arriety, die eveneens over een eenzaam meisje gaat en net als Marnie is gebaseerd op een Brits kinderboek.

In de openingsscène zet Yonebayashi direct de toon: het met de hand getekende When Marnie Was There, gebaseerd op de gelijknamige jeugdroman van de Britse Joan G. Robinson uit 1981 , mag dan over een jong meisje gaan, het is bepaald geen kinderachtige film. En de eenzame, zwijgzame Anna – haar woorden in de openingsscène zijn een soort stream of consciousness – is bepaald geen kinderachtig hoofdpersonage.



Op jonge leeftijd is ze haar ouders verloren, sindsdien zorgt een alleenstaande oude vrijster voor haar. Omdat ze zich grote zorgen maakt om de broze Anna, die ook nog eens last heeft van astma, stuurt haar pleegmoeder Anna naar haar oom en tante in Kushiro, een enorm natuurpark in het noorden van Japan. Daar sluit Anna vriendschap met Marnie, een mooi, mysterieus meisje met lang blond haar, dat woont in een afgelegen Brits landhuis in een moeras. De dorpsbewoners beweren dat het huis al jarenlang onbewoond is…

Met schijnbaar eenvoudige ingrepen heeft Yonebayashi Marnie en Anna volstrekt eigen karakters weten te geven, maar de grote kracht van When Marnie Was There zit 'm in de getekende achtergronden en decors. De alomtegenwoordige, sturende natuur is betoverend, het landhuis in het moeras en de woning van Anna's in- en ingoede oom en tante zijn personages op zich, boordevol schitterende details.

Vooral de bloemetjes en het wuivende gras; de zee, de wolkenlucht en de wind maken Marnie de moeite waard. Sterker: het trekkende, bij vlagen al te zoete verhaaltje over eenzaamheid, pesterijen en (illusionaire) vriendschap steekt er een tikje schril bij af.