Waar ter wereld haalt een tv-baas het in zijn/haar hoofd dezelfde film twaalf
keer achter elkaar uit te zenden? Dat is dus een filmmarathon van 24 uur met
slechts één en dezelfde film. U raadt het al: de Verenigde Staten van Amerika.
De film in kwestie is
A Christmas Story van
Bob Clark uit 1983 en vanaf halverwege de jaren negentig is de marathon
iedere kerst op de buis. Toen de film in 1983 in de bioscopen verscheen was de
ontvangst lauw maar na verloop van jaren groeide de familiefilm uit tot een
kaskraker op video.
Niet verwonderlijk, want A Christmas Story is
bij uitstek een film voor alle leeftijden, van kleuter tot grijsaard.
Hoofdpersoon is Ralphie, een continue ietwat verbaasd ogend negenjarig ventje in
een kalme woonwijk in slaapstaat Indiana aan het einde van de jaren dertig. Hij
wil een luchtdrukgeweer voor kerst en doet er alles aan het geweer te
bemachtigen.
De weldaad van de film schuilt in de kleine
gebeurtenissen die dankzij de filmmarathons en de videoverkoop inmiddels bij zo
ongeveer iedere Amerikaan op het netvlies staan gebrand. Een jongetje met zijn
tong bevroren aan een paal bijvoorbeeld. Of de kleuter die vanwege zijn enorme
winterjas niet meer overeind komt na een val in de sneeuw. En vind in de VS maar
eens iemand die nog nooit heeft gehoord van het Chinese restaurantkoortje dat ‘
Twawawawa wa’ zingt in plaats van ‘Tralalala la’.
Zo verenig je
staten, en wellicht families.
Lees ook de column over The Ref