Hoe zit het nou precies met dat ‘waargebeurde’ verhaal achter Intouchables ( De Onaantastbaren)? Het begon allemaal met een naar ongeval in 1993. Philippe Pozzo di Borgo is een Franse aristocraat en kleinzoon van een van de grondleggers van het grootste concern van luxeproducten ter wereld, Louis Vuitton Moët Hennessy. Dat jaar breekt deze directeur van het exclusieve champagnemerk Pom- mery zijn nek bij het paragliden en belandt in een rolstoel. Er komt thuishulp.
Ene Abdel, afkomstig uit een achterstandswijk van Parijs. Aanvankelijk hebben ze niet zo veel met elkaar, maar als Pozzo di Borgo na de dood van zijn vrouw in 2001 in een depressie raakt, is het Abdel Yasmin Sellou die hem er bovenop helpt. Naar eigen zeggen als een vorm van therapie, schrijft Philippe zijn verhaal op, met een pen in zijn mond en een voice-recorder.
Le Second Souffle (De Tweede Adem) doet niet zoveel – tienduizend exemplaren worden er verkocht –, maar de verfilming wordt wereldwijd een enorme hit. Intouchables is de best bezochte Franse film ooit, en wie weet wint hij straks ook nog een Oscar.
Film en boek verschillen wel; vooral de figuur van Abdel is overgenomen, verder gingen de makers nogal aan de haal met het verhaal. In Intouchables is Abdel een dondersteen die stijve notabelen laat swingen op Earth, Wind & Fire, onverantwoord maar heerlijk hard over de Franse wegen scheurt en afspraakjes regelt voor Philippe.
Pozzo di Borgo zelf woont niet meer in Frankrijk. Hij verkocht zijn huis in Parijs en woont nu met zijn nieuwe vrouw en kinderen in Essaouira, Marokko. In het weldadige klimaat heeft hij minder last van fantoompijn. Van het succes merkt hij in Marokko niet veel, wel wordt hij bedolven onder een niet aflatende stroom mails.
Hij hoeft niet lang na te denken over het waarom van het succes. In een interview zegt hij: ‘Deze film biedt troost. Hij laat zien dat er een oplossing is: de ander.’ Nu geeft Pozzo di Borgo lezingen voor zakenlui waarin hij uitlegt hoe belangrijk het is om sociaal en solidair te zijn.
Ook is hij betrokken bij een stichting, Simon de Cyrène, die zich beijvert voor kleinschalige opvang van gehandicapten. De bekendheid helpt een handje; toen de hele filmcrew op bezoek was bij president Sarkozy en deze de plannen van de stichting onder ogen kreeg, werden de benodigde vergunningen meteen verstrekt.