Met een speciaal televisienummer brengt Vanity Fair deze maand een ode aan
het voorheen ordinaire zusje van de cinema, dat terug is in het centrum van de
belangstelling dankzij de hausse aan kwaliteitsseries die al een paar jaar het
scherm overspoelt. Vanity Fair vertaalt het nieuwe elan van televisie in
weelderige fotoreportages vol glitter & glamour waarin een hele stoet personages
gezellig samen voor de buis hangt, whisky en popcorn onder handbereik en lekker
in pyjama - natuurlijk wel van zijde. Dexter zit gebroederlijk op de bank met
Jesse Pinkman uit Breaking Bad;
Kelsey Grammer, ooit Frazier, nu Boss, serveert een wijntje. Gooi er een
betoog bij getiteld Prime Time’s Graduation en een smeuïge reportage over
Newsroom, het opwindende nieuwe project van
Aaron 'West Wing' Sorkin, en de boodschap is duidelijk: tv kijken is nu the
thing to do.
Of tv inderdaad de nieuwe cinema is, wat Vanity Fair
poneert bij monde van tv-criticus James Wolcott, kwam begin dit jaar ook aan de
orde in een heus debat, georganiseerd in New York door The New Yorker. Was men
daar nog voorzichtig, Wolcott, altijd graag met grote stappen thuis, weet het
zeker: ‘voor vernieuwende comedy (Modern Familiy, 30 Rock), complexe helden (
Damages, Weeds) en fijnzinnig drama (Mad Men, Downton Abbey) moeten we niet meer
in de bioscoop zijn, maar bij breedband en kabel.’ De verklaring ligt deels bij
de nieuwe generatie televisies, die serieus kunnen concurreren met de
bioscoopbeleving, deels is het de grotere creatieve vrijheid die tv aan de
makers kan bieden. Steeds meer grote namen uit de filmwereld, tot
Martin Scorsese toe, weten de weg naar tv te vinden. Maar het beste argument
komt nog.
Personages van tv reizen met je mee. Vaak jarenlang.
Neem zo’n Jesse Pinkman uit Breaking Bad, geweldige rol van de voorheen
volslagen onbekende acteur
Aaron Paul. In de serie zien we hoe Jesse Pinkman transformeert van
highschool-loser tot een man. In het begin heeft Jesse Pinkman niets sympathieks
, vier seizoenen later weet je dat hij lef heeft, heb je hem zien huilen en
vechten –er komt een moment dat je van Jesse Pinkman evenveel weet als van je
eigen broer. Jesse Pinkman kan over tien jaar opduiken in een bijrolletje, je
zult hem er zo uithalen. Wie verslingerd is aan een serie of personage wil maar
één ding: meer. Een speelfilm van twee uur is natuurlijk leuk - maar een dvdbox
met zes seizoenen van elk dertien afleveringen is andere koek.
Ilse van der Velden, New York
Meer artikelen over de Upfronts in New York