Dit jaar was Dhont wederom in Cannes. Als een van de hoofdgasten nu: zijn tweede film Close was opgenomen in de hoofdcompetitie. Het was sowieso een goed jaar voor de Belgen trouwens, want ook nieuwe films van de gebroeders Dardenne (Tori et Lokita) en regieduo Felix van Groeningen/Charlotte Vandermeersch (boekverfilming De acht bergen) dongen mee naar de Gouden Palm. Dhont won die prestigieuze prijs niet, maar mocht wel de Grand Prix mee naar huis nemen.
Met Close heeft Dhont een vrij bescheiden, naar eigen zeggen erg persoonlijke film gemaakt, zonder grote namen voor of achter de camera – wat gezien zijn eerdere succes wel opvallend is. Het verhaal draait om twee jonge vrienden die uit elkaar dreigen te groeien wanneer ze de puberteit bereiken. Geinig detail: een van de hoofdrolspelers is een joch zonder acteerervaring dat toevallig bij Dhont in de trein zat. ‘Die moet het zijn,’ dacht de regisseur.
VPRO Cinema zocht Dhont dit jaar opnieuw op in Cannes, vooral om te vragen wat het festival voor hem heeft betekend. Wat heb je als filmmaker nu concreet aan prijzen en netwerkborrels? Welke deuren gingen er open na de première van Girl, en waarom besloot Dhont met zijn tweede film niet iets groter uit te pakken? Voor een completer beeld wordt ook gesproken met belangrijke mensen achter de schermen: de producent, distributeur, sales agent. En daarnaast wordt nog een uitstapje gemaakt naar het filmfestival van Rotterdam, dat ook volop investeert in filmtalent. Gaat zoiets er in Nederland heel anders aan toe?