Australische horrorhit Talk to Me grijpt je bij de keel

Het is twee jaar geleden dat haar moeder onverwachts overleed en de zeventienjarige Mia is nog steeds diep verwikkeld in het rouwproces. Met haar vader kan ze niet praten en daarom woont Mia nu bij haar beste vriendin Jade. Daar is het ook niet makkelijk, want Jades moeder is gescheiden en werkt lange dagen om niet alleen Jade en haar jongere broer Riley te kunnen onderhouden, maar nu dus ook Mia. Bovendien is de moeder van Jade erg achterdochtig. Vooral wat betreft Jades strenggelovige nieuwe vriendje Daniel, die weer een ex is van Mia!

In Talk to Me zit meer dan genoeg materiaal voor een pakkend familiedrama, maar daar was het de Australische regisseurs en tweelingbroers Danny en Michael Philippou (1992) niet om te doen. Tien jaar geleden begonnen ze het YouTube-kanaal RackaRacka, waarvoor ze korte horrorsketches maken, en inmiddels heeft dat kanaal ruim zes miljoen abonnees en zijn de filmpjes bij elkaar opgeteld anderhalf miljard keer bekeken. Geen wonder dat hun speelfilmdebuut Talk to Me een horrorfilm is geworden. En nog een heel goede ook.

Ondanks het nogal afgekloven gegeven: een oude, afgezaagde hand, die later werd voorzien van een keramisch laagje, blijkt een portaal naar de hel. Grijp de hand vast, zeg ‘Talk to me,’ en je krijgt een kijkje in de hel. Zeg je ook nog ‘Let me in,’ dan neemt een geest bezit van je.

Vrienden van Mia en Jade hebben het ding in handen gekregen en plaatsen allemaal filmpjes online van bezeten tieners die het geprobeerd hebben. Want hou je de hand niet langer dan negentig seconden vast, dan keer je weer veilig terug in je eigen lichaam.

Natuurlijk wil Mia dat ook, om in contact te kunnen komen met haar dode moeder, die onder verdachte omstandigheden stierf. En uiteraard gaat dat gierend mis. Maar juist omdat de Philippou’s alle tijd hebben genomen voor de heel realistische problemen waarmee Mia worstelt, wordt haar gedrag, en daarmee ook de momenten van pure horror – en die zijn er genoeg – geloofwaardiger en indringender.

Naast een prima horrorfilm is Talk to Me bovendien een heel aardig commentaar op de huidige, sensatiebeluste tienercultuur geworden. Al was dat volgens Danny Philippou niet per se de bedoeling. Tegen het online filmmagazine IndieWire zei hij daarover: ‘Tegenwoordig trekt iedere jongere meteen zijn mobieltje en begint te filmen. Dat we dat in de film zien was dus niet bedoeld als politiek statement of commentaar ergens op. Ik wilde gewoon iets schrijven wat authentiek aanvoelde. En ik weet zeker dat, als zoiets als die hand zou bestaan, kids dat zouden uitproberen en filmpjes daarvan zouden uploaden. Kijk maar naar al die filmpjes die je nu al vindt onder #possession en #ouijaboard.’

Talk to Me was begin dit jaar een hit op het Sundance festival, mag genregrootheden als Stephen King, Ari Aster en Jordan Peele onder de fans rekenen, en het gegeven leent zich uitstekend voor een franchise. De Australische broers zijn momenteel dan ook al druk bezig met deel twee.