Zes tips voor Leiden International Film Festival 2024

Erotische danseres Ani ontmoet in een stripclub de Russische miljardairszoon Ivan en verrassend genoeg klikt het meteen. Hij biedt haar aan om zijn exclusieve escort te worden, wat de start is van een bizar avontuur vol drank, seks en knullig geweld. Regisseur Sean Baker maakte met Tangerine al eerder een film over sekswerkers, maar in tegenstelling tot dat komische drama uit 2017, door Baker volledig op mobiele telefoons geschoten, is Anora een volbloed komedie én een publieksfilm. Zelden hoorden we in Cannes, waar de film afgelopen mei in première ging en uiteindelijk de Gouden Palm zou winnen, een zaal zo uitbundig lachen. Anora doet geregeld denken aan het werk van de Coens, maar dan geschoten in het chaotische tempo van recente indiepareltjes als Uncut Gems en Give Me Liberty. Mikey Madison is geweldig in de hoofdrol, al wordt de show geregeld gestolen door Yura Borisov (de lompe Rus uit Hytti nro 6).

Energiek portret va de twaalfjarige Bailey, die opgroeit op de plek waar Charles Dickens meer dan 150 jaar geleden zijn roman Great Expectations situeerde. Groot zijn Bailey’s verwachtingen van het leven echter niet; moeder is drugsverslaafd, vader (Barry Keoghan) is vooral met zichzelf en zijn nieuwe liefde bezig en haar halfbroer heeft zo zijn eigen problemen. Maar dan ontmoet ze de mysterieuze vreemdeling Bird (Rogowski), die haar totaal anders naar de wereld laat kijken. Regisseur Andrea Arnold (Fish Tank, American Honey) stapelt ellende op ellende, maar tegelijkertijd barst de film geregeld uit elkaar van levensvreugde, met hier en daar zelfs een vleugje magie.

Volstrekt unieke animatiefilm over een tiener in Florida die als maaltijdbezorger probeert 5000 dollar te verdienen. Ondertussen komt hij in aanraking met bijzonder eigenaardige klanten, wonderlijke (en zeer schattige) wezentjes en een sinister sapbedrijf dat gerund wordt door een oude vrouw in een robot-pak. Hoe al die elementen samenkomen moet je als kijker vooral zelf ontdekken, al doet de plot er eigenlijk weinig toe: Boys Go to Jupiter draait vooral om de heerlijk loome sfeer, gortdroge humor, een fijne lo-fi soundtrack en de kleurrijke, op videogames geïnspireerde animatie. Debuut van Julian Glander, vooral bekend van de korte films die hij voor [adult swim] maakte en zijn 3D-illustraties voor onder meer de New York Times en de New Yorker.

Kan je 85 minuten lang meeleven met een jonge kat, die in een door mensen verlaten wereld een gigantische overstroming moet zien te overleven? En dat dan zonder dialoog, met enkel dierengeluiden? Ja, is het antwoord na het zien van Flow, een volstrekt unieke animatiefilm van de Letse regisseur Gints Zilbalodis. Maar liefst vijf jaar werkte hij aan dit project, en dat betaalt zich uit: de natuurbeelden zijn adembenemend mooi en de dieren – naast de kat volgen we o.a. ook nog een stoïcijnse capibara en een onnozele golden retriever – bewegen levensecht. Wat overigens niet betekent dat Zilbalodis mikt op fotorealisme, in tegendeel: stilistisch doet Flow eerder aan een videogame denken. Een magische ervaring die je op een zo groot mogelijk scherm moet beleven.

Los Frikis vertelt het waargebeurde verhaal van een stel Cubaanse punkrockers in de jaren negentig. Rockmuziek was verboden in Fidel Castro’s Cuba en om te ontsnappen aan hun moeilijke leefomstandigheden deden de punkers iets ondenkbaars: ze injecteerden zichzelf met HIV om toegang te krijgen tot de overheidssanatoria voor HIV-patiënten. Verrassend klassieke film van het Amerikaans regisseursduo Tyler Nilson en Michael Schwartz (The Peanut Butter Falcon): het begin is luchtig en komisch, maar uiteindelijk weet Los Frikis diep te ontroeren. Imposante cast, met als uitblinker Héctor Medina als de impulsieve, geblondeerde leider van de punkers. Geproduceerd door Phil Lord en Christopher Miller (The Lego Movie, 21 Jump Street, Into the Spider-Verse).

Op zondag 13 oktober organiseren we een speciale VPRO Cinema-vertoning van deze film (16:15 in Trianon). De vertoning is uitverkocht, maar we geven nog enkele kaartjes weg: mail naar cinema@vpro.nl om kans te maken op twee kaartjes.

De dertienjarige Marija woont tijdelijk bij haar oma in een grauw Litouws gehucht. Ze loopt mank en vindt weinig aansluiting bij haar dorpsgenoten. Maar dan ontmoet ze de eigengereide Kristina en sluit ze zich aan bij een vage modellenschool, net als de rest van de meisjes in het dorp. Het willen ontsnappen aan hun huidige leven en de beloftes van een glamoureus leven in Tokyo of Parijs drijft de tieners tot het zoeken naar steeds extremere afvalmethodes. Een rauw, donker maar ook intiem Litouws drama, op het filmfestival van Locarno bekroond met het Gouden Luipaard. Wat vooral opvalt is de prachtige cinematografie: niet dicht op de huid gefilmd, zoals in veel films over tieners, maar juist beschouwend op een afstand. Veelbelovend debuut van regisseur/scenarist Saulė Bliuvaitė, die als tiener zelf droomde van een modellencarrière.