Ruo-Nan staat op het punt om haar dochtertje Dodo op te halen. Zes jaar geleden werd ze, na een rampzalige poging van Ruo-Nan om het mysterie van een behekste tunnel op te lossen, in een pleeggezin geplaatst. Na een heleboel therapie mogen moeder en dochter het weer samen proberen, maar er gebeuren al snel vreemde dingen in huis en de vloek van de tunnel lijkt zich nu op Dodo te richten. Gewapend met een camera vraagt Ruo-Nan de kijker om hulp. Deze Taiwanese horrorfilm maakt slim gebruik van die camcorder en je wordt als kijker gevraagd om spreuken mee uit te spreken, symbolen te onthouden of om je ogen dicht te doen. Daardoor is Incantation origineel en mysterieus, maar ook té chaotisch om echt eng te worden.
Iedere week tipt de redactie van VPRO Cinema de beste en interessantste films op Netflix. Met ditmaal onder meer een Taiwanese horrorfilm en een documentaire over een vader die het heft in eigen handen neemt na de dood van zijn dochter.
L'assassin de ma fille
In 1982 lijkt het veertienjarige Franse meisje Kalinka een natuurlijke dood te sterven na een ‘lichamelijke reactie op een zonnesteek’. De autoriteiten besteden er nauwelijks aandacht aan, maar in de autopsierapporten komen allerlei merkwaardigheden aan het licht. Vader André richt zijn verdenking al snel op Kalinka’s stiefvader, een gerespecteerde Duitse dokter die inderdaad een behoorlijk dubieuze rol speelde in haar dood. De bewijzen stapelen zich op, maar een veroordeling blijft lang uit. En dus besluit André na een decennialange strijd het heft in eigen hand te nemen. Een degelijke documentaire over een roemruchte zaak, al gaat het helaas niet diep genoeg in op de morele kwesties, waardoor dit ontstellende verhaal nét iets te droogjes en chronologisch wordt opgediend.
Terug van weggeweest: Fury
Regisseur David Ayer scoorde in 2012 met End of Watch, waarin hij van dichtbij de kameraadschap tussen twee LAPD-agenten in en buiten hun politieauto volgde. Met Fury herhaalt hij hetzelfde trucje, maar dan met vijf militairen in een Amerikaanse tank anno 1945. En ook nu overtuigt hij, door de geloofwaardigheid van zijn personages (onder anderen Brad Pitt als meedogenloze sergeant), briljante dialogen en zenuwslopende actie. Jammer alleen dat naar het einde toe het realisme wederom plaatsmaakt voor een epische veldslag met mythische trekjes. Verder is Fury een uitmuntende oorlogsfilm die zowel vermaakt, choqueert als ontroert.