Netflix-tips: Green Sea en Stromboli

Prettig kabbelend drama over Anna (Angeliki Papoulia, bekend van Dogtooth en The Lobster), die van de een op de andere dag haar geheugen verliest. Ze vindt per toeval een baantje als kok in een plaatselijke taverne in een Grieks kustplaatsje en begint daar een nieuw leven. De ware identiteit van Anna blijft lang in het midden, wat de film een aangename raadselachtigheid geeft. Het is daarnaast een mooie ingang tot het uitdiepen van het grote thema in de film: herinneringen. In hoeverre bepalen die onze identiteit, levenspad en relaties met anderen? Fijne boekverfilming die naast mooi camera- en acteerwerk ook doorspekt is met liefde voor koken.

Acteur Joseph Gordon-Levitt trapt zich de benen uit het lijf als fietskoerier in Manhattan. Alleszins genoeglijk - voor actiegretig jong en stadsgezichtminnend oud - totdat regisseur Koepp doorschakelt richting bombastische popcornactie als blijkt dat de koerier iets kostbaars voor onder- en bovenwereld in de tas heeft zitten. Het verhaaltje doet er weinig toe; dit is een formulefilm van David Koepp, de scenarist van evergreens als Mission: Impossible, Jurassic Park en Spider-Man. En net als de kaskrakers biedt de fietskoerierthriller, ook bekend als Ride Like Hell (de betere pulptitel), pretentieloze afleiding.

‘Verloren schaap’ Sara (Elise Schaap) vlucht voor haar stukgelopen huwelijk naar vulkaaneiland Stromboli, waar ruim veertien jaar eerder haar dochter Sophie werd verwekt. Na veel drank struikelt Sara daar een dure retraite binnen met een internationaal gezelschap, geleid door de blonde goeroe Jens. Wat start als lichtvoetige komedie verandert al snel in een zwaarbeladen, dialooggedreven drama dat weinig aan de verbeelding overlaat. Een crashcourse traumaverwerking, compleet met familie-opstelling, rond Sara’s terugkerende droom over een roze slipje op een stomende vulkaan. Naar het gelijknamige boek van de populaire boekenschrijfster Saskia Noort.

Sinds donderdag draait de nieuwe film van Steven Spielberg in de bioscoop: The Fabelmans. Zijn eerste blockbuster Jaws (1975), waarin een badplaats wordt geterroriseerd door een grote witte mensetende haai, staat sinds kort weer op Netflix. Ruim een uur krijgen we de haai zo goed als niet te zien, wat niet erg is, want de mechanische haai Bruce zag er naar de huidige maatstaven niet erg realistisch uit. Verder is Jaws nauwelijks gedateerd, briljant gefilmd en prima geacteerd. Oscar voor de montage en voor de uitstekende muziek (de beroemde cello-deun van de naderende haai) van John Williams.