Netflix-tips: Forever Pure en El sicario: Room 164

De Duitse dichter Heinrich von Kleist en de zieke Henriette Vogel pleegden in 1811 samen zelfmoord. Die daad is lange tijd gezien als het summum van romantische liefde. Maar was die dat wel? De Oostenrijkse Jessica Hausner (Lourdes) beweert van niet in deze zwarte komedie. Kleist had andere vrouwen ook al gevraagd en die hadden geweigerd. Hausners kale visuele stijl - met veel aandacht voor historische details - past goed bij de materie.

In kamer 164 van een morsig motel bij de Mexicaans-Amerikaanse grens doet een in het zwart geklede beer van een vent een zwarte doek voor zijn hoofd, zodat hij onherkenbaar is. Vervolgens vertelt hij in geuren en kleuren dat hij twintig jaar heeft gewerkt voor een Mexicaanse drugsbaron, hoe hij mensen kidnapte en aan het praten kreeg. Ondertussen maakt hij met een zwarte stift schetsen in een schriftje, bladzijden vol. Veel meer is er niet te zien en toch kruipt het angstaanjagende waagstuk El sicario (‘de lijfwacht’) direct onder je huid.

In het seizoen 2012-2013 trok Beitar Jerusalem FC, een club uit de hoogste Israëlische voetbaldivisie, twee spelers uit Tsjetsjenië aan. De ultraconservatieve en nationalistische fans reageerden furieus, met spreekkoren als ‘Dood aan de Arabieren’ en 'wij zijn het meest racistische team', een spandoek met de tekst 'Forever pure' en doodsbedreigingen aan het adres van het duo. De Russisch-Israëlische filmmaker Maya Zinshtein volgde de club gedurende deze roerige periode op de voet, met als resultaat een indrukwekkende documentaire die bepaald niet vrolijk stemt.

Bekijk hier ook een interview met regisseur Maya Zinshtein

'Dit moet enger,' zei Pixar-animatiebaas John Lasseter naar verluidt, nadat Disney Pixar had overgenomen en Lasseter met Meet the Robinsons zijn eerste Disney/Pixar-film moest accorderen. Wat al bijna klaar op de Disney-plank lag als een zoet verhaaltje over een weesje dat met een tijdmachine zijn moeder zocht, liep dankzij Lasseters Pixar-oog uit op een woeste spektakelfilm met een gedenkwaardige griezel in een onnavolgbaar gelaagde toekomst. Het weesje-op-zoek-naar-moeder bleef de rode draad en het ontbreekt ook niet aan de nodige Disney-zoetigheid, maar de algehele bedoening wasemt originaliteit en inventiviteit.

Drie kinderen verhuizen met hun moeder naar een oude, geërfde villa op het platteland. Wanneer ze daar op een mysterieus boek stuiten, komt een magische wereld vol elfjes en trollen tot leven. Na The Lord of the Rings, Harry Potter, Jumanji, Narnia en vul maar aan, voegt deze verfilming van een in de VS populaire kinderboekenreeks niet één origineel idee aan de fantasyformule toe. Wel wordt het verhaal vakkundig, vlot en spannend verteld. Voor de allerkleinsten misschien iets té spannend.