Netflix-tips: Gandhi en Sergio

Filmische hagiografie van Mahatma Gandhi (1869-1948). Een zwaar geschminkte Kingsley doet z'n best om de Grote Ziel (Mahatma) van Brits-Indië wat menselijke trekjes te geven. Geen sinecure want Gandhi is in de gelijknamige film meer een heilige, met een fraaie aantekening op z'n historische conduitestaat: hij was het die de Britten het land uitjoeg en het volk vervolgens richting onafhankelijkheid loodste. De fraai gechoreografeerde massascènes zijn overigens spectaculair. Gandhi werd bekroond met acht Oscars, waaronder voor beste film, regie, hoofdrol en scenario (van John Briley, naar het boek van Louis Fischer).

Op een avond gaat in het laat negentiende-eeuwse Londen een voorstelling van leerling-illusionisten Robert Angier (Hugh Jackman) en Alfred Borden (Christian Bale) gruwelijk fout en er valt een dode. Er volgt ruzie, verwijdering en verbittering. Voortaan zijn de twee rivalen. Complexe film van regisseur Christopher Nolan (Memento, The Dark Knight) waarin de kijker, net als het publiek van de goochelaar, voortdurend op het verkeerde been wordt gezet. Prima spel van Jackman en Bale als de twee haantjes, goede bijrol van Michael Caine. Curieuze rol van David Bowie als wetenschapper Nicola Tesla.

Regisseur Greg Barker maakte in 2009 al een documentaire over de idealistische VN-diplomaat Sérgio Vieira de Mello; in dit speelfilmportret kiest hij onomwonden voor een Hollywoodaanpak, compleet met aantrekkelijke acteurs, fraaie locaties en een smeuïge romance. Het scenario (van Craig Borten, die ook Dallas Buyers Club schreef) heeft wel wat zwakheden, zoals een chaotische structuur en soms simpele dialogen (‘We moeten de wereld vertellen wat hier gebeurt!’). Maar Vieira de Mello’s verhaal blijft boeiend, en hoofdrolspelers Moura (Narcos) en De Armas (Knives Out) kunnen de aandacht prima vasthouden.

Scriptschrijver-regisseur John Hughes, die in 2009 overleed na een hartaanval, maakte vooral naam met een aantal invloedrijke en succesvolle tienerfilms uit de jaren tachtig met hoofdrollen voor acteurs van de Brat Pack. Zoals Sixteen Candles, een blijmoedig drama over de zestiende verjaardag van Samantha, die anders verloopt dan ze zich had voorgesteld. De destijds zestienjarige Molly Ringwald, die met deze film een hoedjestrend teweegbracht, werkte de daaropvolgende jaren opnieuw samen met Hughes in The Breakfast Club en Pretty In Pink. Let op een heel vroege rol van John Cusack.

Tip: lees ook het artikel dat Molly Ringwald in 2018 schreef voor de New Yorker, waarin ze terugkijkt op het seksisme en racisme in haar vroege films.

Pin-Jui emigreerde jaren geleden naar Amerika om — met succes — een nieuw bestaan op te bouwen. Na zijn pensioen begint hij steeds meer terug te denken aan de jeugdliefde die hij ooit in Taiwan achterliet. Mooi, klein en zeer persoonlijk speelfilmdebuut van Alan Yang, die zich als medebedenker van de briljante komedieserie Master of None al een expert op het gebied van immigrantenverhalen toonde. Met name de op 16mm geschoten flashbackscènes zijn prachtig, maar met een speelduur van 91 minuten is Tigertail wel aan de korte kant voor een film die een heel mensenleven beslaat.