Netflix-tips: Juliet, Naked en Leave No Trace

In 1942 draaien studio Warner Bros en regisseur Michael Curtiz een liefdesdrama dat zich afspeelt in Casablanca, tegen de achtergrond van WO II. Het script is nog niet af, er is geen einde. Een functionaris van de Amerikaanse overheid probeert erop toe te zien dat de film patriottisch genoeg van toon wordt. Tegelijk krijgt Curtiz bezoek op de set van een persoon uit het verleden. Mooi drama over de totstandkoming van Casablanca, net als de klassieker geschoten in fraai zwart-wit, maar nu met af en toe een zweem kleur. Erg interessant voor filmliefhebbers, al geven de Hongaarse makers tijdens de aftiteling toe dat ze zich enkele vrijheden met de historische werkelijkheid hebben veroorloofd.

Duncan (Chris O’Dowd) is obsessief fan van obscure indierocker Tucker Crowe (Ethan Hawke), tot ergernis van zijn vriendin Annie (Rose Byrne). Wanneer Annie onverwacht met de zanger in contact komt, leidt dat tot de nodige complicaties. Na eerdere Nick Hornby-verfilmingen als High Fidelity en About a Boy bevat deze ontspannen, tikje vergezochte feelgoodklucht (naar de gelijknamige roman uit 2009) weinig verrassingen, maar de bitterzoete toon is mooi getroffen en de drie charmante hoofdrolspelers zijn perfect gecast. Regisseur Jesse Peretz (Girls) was ooit bassist van The Lemonheads, dus qua muziek zit het ook wel goed.

Will, een Irak-veteraan met PTSS, heeft zo’n afkeer van de beschaving, dat hij samen met zijn dertienjarige dochter Tom diep verborgen in de bossen bij Portland, Oregon leeft. Tot ze worden ontdekt. Prachtig, subtiel sociaal drama van Debra Granik is haar eerste film na Winter’s Bone (2010), de film die van Jennifer Lawrence een ster maakte. Deze film zou hetzelfde kunnen doen met de Nieuw-Zeelandse actrice Thomasin McKenzie, die geweldig is als Tom. Een naam die overigens pas gekozen werd na de repetities. Tom is namelijk de afkorting van Thomasin en werd tijdens de repetities steeds gebruikt. Een fictieve naam leek daarna niet meer te passen.

Lees ook ons interview met regisseur Debra Granik: ‘Sinds wanneer is het slecht om goed te doen?’

Het vijfjarige jongetje Sosuke sluit vriendschap met een goudvis met mensengezicht uit de zee, hij noemt haar Ponyo. Ze verandert in een meisje, maar wordt dan weer naar zee gehaald door haar vader, een wrokkige tovenaar, die de mensenwereld vaarwel heeft gezegd. Maar Ponyo wil terug naar Sosuke. Alweer een betoverend mooie, met de hand gemaakte animatiefilm van de Japanse meester Miyazaki. Net als in zijn andere werk toont hij zijn enorme vakmanschap tot in de kleinste details, maar wat vooral opvalt zijn de overdonderend schattige centrale personages. Aanbevolen voor alle leeftijden.

Twintiger Elijah droomt ervan een wereldberoemd sommelier te worden. Zijn vader heeft echter liever dat hij het familiebedrijf – een barbecuerestaurant met een iconische status binnen de Afro-Amerikaanse gemeenschap van Memphis – overneemt. Komisch drama dat wel heel braaf tussen de lijntjes kleurt, maar gelukkig komt de centrale vader zoon-relatie goed uit de verf dankzij het scherpe script en het subtiele spel van Mamoudou Athie (The Get Down) en Courtney B. Vance (The People v. O. J. Simpson). Hoogtepunt: de scène waarin Elijah indruk probeert te maken op een meisje door wijnsoorten te vergelijken met beroemde rappers.