Netflix-tips: The Force en The Ritual

R&B-zangeres Noni (Gugu Mbatha-Raw) klimt naar de top, maar is niet happy met haar leven. Bij een zelfmoordpoging wordt ze gered door charmante politieagent Kaz (Nate Parker) en dat verandert alles. Op het oog oppervlakkig romantisch drama heeft verstandige observaties over de objectivering van (gekleurde) vrouwen in de showbiz, en de sturende rol die ouders in het leven van hun kinderen kunnen spelen. De prima acteurs zorgen voor gevoelige momenten. Het nummer 'Grateful' van Diane Warren werd genomineerd voor een Oscar.

‘How a Dirty Police Force Gets Clean’, schrijft het invloedrijke politieke magazine Politico in 2015 over het politiekorps van Oakland. Het is een groot compliment voor het korps en ‘chief’ Sean Whent, die na jarenlange beschuldigingen van corruptie, misbruik en racisme hard hebben gewerkt om het vertrouwen van de bewoners terug te winnen. Een jaar, twee schandalen en drie korpschefs later is ‘Oakland’ echter weer terug bij af. Documentairemaker Peter Nicks volgde het politiekorps tijdens deze roerige periode op de voet, en toont de puinhoop die de veelal goedbedoelende agenten en leidinggevenden ervan maken. Intrigerend en natuurgetrouw, maar het gevoel bekruipt ook dat Nicks nog véél meer had kunnen doen met de honderden uren aan ruw materiaal.

Andermaal kruipt Sir Anthony Hopkins in de huid van 's werelds meest beruchte én geliefde filmmoordenaar, dr Hannibal Lecter. Deze verfilming van Thomas Harris' roman (in 1986 als Manhunter al eens verfilmd) komt chronologisch vóór The Silence of the Lambs en Hannibal. Oftewel, we zien de psychiater in de tijd dat hij nog vrij rond liep maar wel de bijnaam Hannibal the Cannibal verwierf. Zijn hulp wordt ingeroepen bij een FBI-onderzoek naar een seriemoordenaar die de Tooth Fairy wordt genoemd. Stijlvol in beeld gebracht, griezelig en minder hysterisch dan Hannibal. Er is een fraaie bijrol van Philip Seymour Hoffman als een ranzige journalist.

Heel origineel is het allemaal niet: een groep Britse vrienden raakt verdwaald in het bos en stuit op een verlaten huisje met occulte symbolen, waarna de onheilspellende gebeurtenissen zich een voor een opstapelen. The Ritual kleurt netjes binnen de genrelijnen – een soort The Blair Witch Project zonder het found-footage gedoe –  maar dat maakt het geen minder geslaagde horrorfilm. Het acteerwerk is sterk en geloofwaardig, het blijft spannend en de visuele effecten zijn indrukwekkend. Inhoudelijk probeert de film bovendien nog iets te zeggen over schuld en verlossing. Geen gebrek aan bloed en gore, wel iets te uitleggerig op het einde.

Dertigers Danny en Wheeler komen in aanraking met justitie en krijgen een taakstraf: ze moeten deelnemen aan een mentorprogramma, waarbij ze een kind onder hun hoede nemen dat wel wat begeleiding kan gebruiken. Dat valt niet mee: het ene jochie leeft in de middeleeuwen, de andere jongen is grofgebekt. Een groter probleem is dat Danny en Wheeler zelf geen voorbeeldige rolmodellen zijn. Het laat zich raden hoe deze komedie verloopt, maar gek genoeg valt er dankzij acteurs en script (van David Wain en Paul Rudd), onderweg heel wat te gniffelen.