Netflix-tips: Detroit en I Am Legend

Twee oude jeugdvrienden rijden van Spanje naar Mali om daar afscheid te nemen van een terminale kompaan. Ze krijgen gezelschap van zijn eigenzinnige dochter, die al tien jaar gebrouilleerd is met haar vader. Wat volgt is een tragikomische roadmovie in de klassieke zin van het woord: pech onderweg, filosofische mijmeringen over vervlogen dromen en talloze ontmoetingen met kleurrijke figuren. Dat de plot verder werkelijk alle kanten op vliegt, wordt gelukkig enigszins gecompenseerd met een fijne soundtrack, weidse beelden en bevlogen spel van de acteurs.

Verfilming van het waargebeurde verhaal van bokser Vinny Pazienza (Miles Teller), wiens weg naar de top open lijkt te liggen, totdat hij zijn nek breekt bij een auto-ongeluk. Einde carrière? Dat zou een veel te korte film opleveren, en dus krijgen we vooral een klassiek verhaal over toewijding en volharding voorgeschoteld. Een nieuwe Rocky of Million Dollar Baby is het zeker niet, daarvoor blijven de personages te vlak en is de plot wel erg fabrieksmatig,  maar verder past Bleed for This moeiteloos in het rijtje lekker wegkijkende sportfilms.

Reconstructie van de rassenrellen in Detroit in de zomer van 1967. Via verschillende verhaallijnen werkt de film geduldig toe naar de schokkende gebeurtenissen in het Algiers Motel, waar (voornamelijk witte) politiemannen een handvol onschuldige (voornamelijk zwarte) gasten terroriseerde. Regisseur Kathryn Bigelow, die in The Hurt Locker en Zero Dark Thirty al liet zien niet bang te zijn voor grote, politieke thema's, zoomt met Detroit in op politiegeweld en racisme en creëert in de film een tijdsbeeld dat vijftig jaar na dato nog steeds actueel en urgent voelt.

I Am Legend, gebaseerd op de gelijknamige thriller van Richard Matheson uit 1954, verhaalt over wetenschapper Robert Neville (Will Smith) die het alleen moet zien te redden, nadat de mens van de aarde is weggevaagd. Overdag jaagt hij met zijn hond in de straten van New York op rondspringende herten, 's nachts sluit hij zich op in een appartement, dan worden de met onkruid begroeide straten bevolkt door jagende, vampier-achtige wezens. Een technisch verbluffende blockbuster en tegelijk een intrigerende parabel over eenzaamheid, rouw en schuldgevoel.

Neil Armstrong zette in 1969 als eerste man voet op de maan. Drie jaar later was Gene Cernan de laatste. In het mooie The Last Man On The Moon, dat een paar jaar voor zijn dood werd opgenomen, vertelt de astronaut met smaak hoe het was om deel uit te maken van die historische Apollo-missies. En over de prijs die ze er op aarde voor moesten betalen. Of zoals zijn eerste vrouw prachtig opmerkt: ‘If you think going to the moon is hard, try staying home.’