Tien fijne feelgoodfilms op Netflix

In 1983 komt de 24-jarige Amerikaanse onderzoeksassistent Oliver (Armie Hammer) naar Noord-Italië om professor Perlman bij te staan in diens adembenemende landhuis. De nieuwkomer maakt grote indruk op Perlmans zeventienjarige zoon Elio (een uitstekende Timothée Chalamet), die tot zijn eigen schrik en verbazing verliefd wordt op Oliver. Met prijzen overladen verfilming van André Acimans gelijknamige roman uit 2007 door Luca Guadagnino (bekend van I Am Love en A Bigger Splash). Alle lof is begrijpelijk, want Call Me by Your Name is een fantastische film. Sprankelend, intiem en eerlijk, met een bijzonder sensuele rol voor een perzik. In 2018 door onze lezers verkozen tot Film van het Jaar.

Bekijk hier ons interview met Timothée Chalamet en Armie Hammer

'Dit kamp heeft de wereld veranderd. En niemand kent het verhaal.' Met die woorden opent deze prachtige documentaire over Camp Jened, een Amerikaans zomerkamp voor jongeren met een beperking dat begin jaren zeventig gerund werd door een stel hippies. Het was daar, niet ver uit de buurt van Woodstock in het Catskillgebergte, dat de kiem gelegd werd voor de beweging die op zeer succesvolle wijze zou strijden voor gelijke rechten voor mensen met een beperking. Sterke interviews met de betrokkenen van toen worden afgewisseld met ontroerende archiefbeelden. Winnaar van de publieksprijs op Sundance.

Filmmaker Kirsten Johnson (Cameraperson) volgt haar vader met de camera gedurende zijn laatste levensjaren, waarin het steeds slechter met hem gaat. Een zielig portret is Dick Johnson Is Dead echter allerminst, want Johnson laat haar vader voortdurend op humoristische wijze zijn eigen dood naspelen, soms samen met een stuntman. En ook zet ze zijn begrafenis in scène. Ondertussen praten ze openhartig over zijn verleden, zijn grote liefde en zijn alsmaar slechter wordende geheugen. Liefdevolle en eigenzinnige ode aan een liefdevolle en eigenzinnige man. Op het prestigieuze Sundance filmfestival bekroond met de prijs voor ‘Innovation in Nonfiction Storytelling’.

Boekenwurm Ellie wordt door footballspeler Paul ingehuurd om een liefdesbrief te schrijven voor Aster, het mooiste meisje uit de klas. Dat doet ze met verve, maar er is één probleem: Ellie is zelf ook verliefd op Aster. Op papier is deze Cyrano de Bergerac-variatie de zoveelste tienerproductie uit de Netflix-fabriek, waarin jongeren met iets teveel gemak Sartre en Wim Wenders citeren. Maar door zich vooral te richten op vriendschap in plaats van de gebruikelijke bakvissenromantiek, weet regisseur Alice Wu haar tweede speelfilm ver boven recente genregenoten uit te tillen. Hoofdrolspeler Leah Lewis wacht een grote toekomst.

De beste kerstfilm die Netflix in de afgelopen jaren produceerde is wat ons betreft Klaus uit 2019. Vanaf het eerste moment voelt de film als een kerstklassieker, ook vanwege de animatiestijl die doet denken aan de handgetekende stijl van vroeger. Klaus gaat over Jesper, een rijkeluiszoontje die door zijn vader naar een afgelegen dorp wordt gestuurd om het postkantoor te runnen. De locals zijn echter te druk met hun eeuwenlange vete om post te versturen. Pas als Jesper een oude, bebaarde timmerman in het bos ontdekt, met een schuur vol speelgoed, weet hij het tij te keren.

Deze zoveelste verfilming van het wereldberoemde boek van Louise May Alcott weet een geheel eigen draai te geven aan het bekende verhaal over een verarmd bourgeois-gezin ten tijde van de Amerikaanse Burgeroorlog. Aspirant-schrijver Jo (Saoirse Ronan), een van de vier zussen in het gezin, staat nog steeds centraal, maar regisseur Greta Gerwig (die ook het scenario schreef) toont opvallend veel begrip voor de ambitieuze Amy (Florence Pugh), die in vorige versies steevast de ‘foute zus’ was. Genomineerd voor zes Oscars, waaronder – zeer terecht – voor beste hoofdrol (Ronan) en beste bijrol (Pugh). De ideale film voor bij een knapperend haardvuur.

Bekijk hier ons interview met de hoofdrolspelers en regisseur Greta Gerwig: 'Dit is het boek waarmee ik ben opgegroeid'

De inmiddels klassieke animatiefilm My Neighbor Totoro betekende de internationale doorbraak voor Studio Ghibli-oprichter Hayao Miyazaki, een van de beste en bekendste Japanse anime-regisseurs, die later een Oscar zou winnen voor Spirited Away (2001). In tegenstelling tot modernere anime is deze nog geheel met de hand getekend, beeldje voor beeldje, veelal door de meester zelf. Het verhaal gaat over twee meisjes die naar het platteland verhuizen om dichter bij hun moeder in het ziekenhuis te kunnen zijn en de geesten, Totoro's genaamd, in het nabijgelegen bos ontdekken. In de hele film komt geen slechterik voor.

Ontroerende documentaire over filmmaker Craig Foster, die tijdens een burn-out terugkeert naar zijn jeugdliefde: duiken in de ijskoude onderwaterbossen van Zuid-Afrika. Op een dag stuit hij op een nieuwsgierige octopus, die voorzichtig toenadering zoekt en hem uiteindelijk mee op sleeptouw neemt in een mysterieuze wereld. De onderwaterbeelden zijn ronduit betoverend, Foster vertelt openhartig en zichtbaar geëmotioneerd over zijn band met het dier en ondertussen wordt ook nog eens de complexiteit van het ecosysteem helder uitgelegd. Hartverwarmend en inspirerend.

Ruim vijftig jaar na verschijning van het eerste boek over Paddington, van schrijver Michael Bond, kreeg het oer-Britse beertje een eigen film - een combinatie van 'live action' en computeranimatie. En zowaar: die film is hartstikke leuk. De vriendelijke maar onhandige beer (met stem van Ben Whishaw) reist van 'donker Peru' naar Londen en wordt daar opgenomen door de familie Brown. Intussen wordt hij achternagezeten door een snode dierenopzetter (Nicole Kidman). Regisseur en coscenarist King treft precies de juiste toon, met veel warmte, vrolijk absurdisme en visueel vernuft. Het nog betere tweede deel staat overigens niet op Netflix, maar wordt op donderdag 24 september (BBC 1) en zondag 27 december (Net 5) wel op tv uitgezonden.

Na drie korte films - waarvan er twee werden beloond met een Oscar - schopten uitvinder Wallace en diens zwijgende hond Gromit het in 2005 tot een lange speelfilm. Met succes. Hun strijd tegen een monsterlijk konijn is even absurd als aanstekelijk. Hulde voor de makers die niet kozen voor computer-animatie maar voor het monnikenwerk van klei-animatie, zodat ze genoegen moesten nemen met een productie van drie seconden film per dag. Maar het resultaat mocht er zijn: vegetarische Hitchcock, vriendelijke horror, een komedie van het zeldzame soort dat werkelijk geschikt is voor alle leeftijden.