Manhattan is niet een remake van Woody Allens klassieker, en gaat al helemaal
niet over New York. Nee, dit is een dramatisering van het Manhattan Project,
het verhaal achter het maken van de atoombom. Niet dat de serie zo historisch
accuraat is, want het gaat de makers in dit geval vooral om de ‘emotionele
waarheid’. Een race tegen de tijd, klein persoonlijk drama, jarenveertigmode:
Manhattan heeft het allemaal. Prima kijkvoer voor iedereen die The Imitation
Game de beste film van vorig jaar vond.
Belangrijker is wat een
serie als Manhattan betekent. Ik noemde het vorig jaar al eens aan de hand van
Houdini (het goochelaarsdrama met
Adrien Brody): wie tegenwoordig mee wil doen, zorgt dat hij een dramaserie
maakt. In dit geval gaat het om WGN America, het kabelkanaal waar de Amerikanen
normaal gesproken terecht kunnen voor herhalingen van Walker, Texas Ranger.
Tja. Met topdrama pak je dan toch een paar miljoen kijkers meer. Voor het
tweede seizoen is Manhattan, dat positief werd gerecenseerd, zelfs verschoven
naar ‘primetime’ – niet in de zomer, maar in de herfst, als het televisieseizoen
echt begint te draaien.
Niet Breaking Bad of House of Cards, maar juist een serie als Manhattan (waarvan het tweede seizoen volgende week begint) bewijst dat we in de beste televisietijd ooit leven. Want topseries waren er eigenlijk altijd al – je moest er alleen soms even naar zoeken – maar de kwaliteit van de middenmoot was nog nooit zo hoog.
Geen artikel over Manhattan is natuurlijk compleet zonder vermelding van onze eigen Katja Herbers.
Binnenkort
kunt u dan ook weer al het gekrakeel over de ‘topseries’ verwachten; over
geniale schrijvers/regisseurs/makers en al die grote namen die naar het kleine
scherm komen of kwamen (Dustin Hoffman, Kevin Spacey, Kirsten Dunst). Leuk
natuurlijk, maar veel bijzonderder is het dat je tussen al die uitsloverij door
óók gewoon naar kwaliteit kunt kijken. Het is inmiddels misschien een cliché,
maar daar moest je twintig jaar geleden dus elk regenachtig weekend Twin Peaks
voor terugspoelen.
De Hannibals, de How to Get Away with Murders en
dus ook de Manhattans: juist de series die een beetje onder de radar door
glippen bewijzen hoe goed we het momenteel hebben. Deze herfst alleen al kun je
kijken naar The Bastard Executioner (van de maker van Sons of Anarchy, voor fans
van bruut Middeleeuws geweld), Quantico (voor de thrillerliefhebbers, met een
vleugje actualiteit) en nieuwe seizoenen van The Affair en Fargo (waarover later
ongetwijfeld meer). Allemaal niet altijd of per definitie denderend, maar we
kunnen inmiddels wel uitgaan van een aardige ondergrens.
Het
tweede seizoen van Manhattan is vanaf 13 oktober in Amerika te zien; naar
verwachting zal Film1 de serie binnen afzienbare tijd hier uitzenden.