Australische documentaire Dance Life is een feest om naar te kijken

‘Wie voelt zich ongemakkelijk bij sexy zijn?’ vraagt de dansdocent aan een klas van dertig bloedfanatieke tieners. Allemaal hebben ze één levensdoel: de professionele danswereld bestormen. Emily steekt als enige haar hand op. Ze draagt een oversized T-shirt en wijde joggingbroek; in tegenstelling tot de rest van de meisjes in de klas, die vrijwel allemaal strakke naveltruitjes en leggings aanhebben. Emily danst fantastisch, maar heeft niet ‘de look’, zo leren we – waarmee een strak en flinterdun lijf wordt bedoeld. Haar klasgenoten reageren niet lacherig, maar steunen haar juist. De scène laat in een notendop zien waarom Dance Life zo mooi is.

We volgen niet alleen het laatste jaar van de beste dansklas van Australië, die het wil maken in de grotemensenwereld. De makers zoomen ook in op de kwetsbaarheden van de tieners, de moordende competitie van de rigide danswereld, de saamhorigheid van de klas en hoe ze – samen – hun identiteit ontwikkelen als mens en performer.

Neem bijvoorbeeld Archer, een non-binaire danser die absoluut geen hypermasculien lichaam wil, maar van wie verwacht wordt dat die spieren kweekt; in de professionele danswereld moet je namelijk wel een beetje vrouwen kunnen optillen. Of Max: een kleine en emotionele jongen, die vreselijk onzeker is over wat anderen van hem vinden, hoewel hij het grootste talent van de klas is. En Emily, die een dramatische jeugd heeft gehad (‘I don’t want to be the dancer with the shitty childhood’) en is opgevoed door haar buitengewoon lieve en aanmoedigende grootouders. Ook de gepassioneerde docent Cassie is indrukwekkend: zij weet precies de juiste balans te vinden tussen doceren als strenge pitbull, en onvoorwaardelijke steun en liefde geven aan een stel tieners – die dat op die leeftijd juist zo nodig hebben.

De serie is vooral feelgood en daardoor niet altijd even spannend. De opbouw voelt soms wat al te vertrouwd aan: interviews op bed in kleermakerszit, een strenge maar rechtvaardige leraar, we werken toe naar een grote performance. Maar de charmante, getalenteerde personages en hun adembenemende choreografieën zorgen ervoor dat je de serie toch in één ruk wilt uitkijken.

De klas oefent een jaar lang fulltime voor the Grad: de apotheose waar de dansers hun kans grijpen om door de bekendste choreografen en agenten van het land gescout te worden. Ze trekken alles uit de kast: zowel de choreografie als het camerawerk is fantastisch. Zie het bij deze finale maar eens droog te houden.