Like Tears in Rain: portret van levenslustige avonturier Rutger Hauer

‘All those moments will be lost in time. Like tears in rain. Time to die.’ Vele lezers zullen deze zinnen ongetwijfeld herkennen als de laatste woorden uit de befaamde doodsmonoloog van androïde Roy Batty, afkomstig uit het slot van sf-klassieker Blade Runner (1982). Niet alleen omdat het zo mooi geschreven is en daardoor memorabel, maar ook omdat het personage Batty gespeeld wordt door misschien wel Nederlands succesvolste acteur aller tijden: Rutger Hauer (1944-2019).

Over de acteur die in de jaren zestig en zeventig bekend werd met hoofdrollen in Nederlandse film- en televisieklassiekers als Floris (1969), Turks Fruit (1973) en Soldaat van Oranje (1977) maakte zijn peetdochter Sanna Fabery de Jonge een documentaire, met de passende titel Like Tears in Rain. In de openingsminuten vertelt ze op de voice-over dat Hauer altijd een kleine filmcamera bij zich had waarmee hij alles en iedereen vastlegde: ‘Hij wilde alle momenten vangen, zodat ze niet verloren zouden gaan.’ In tegenstelling tot die tranen in de regen dus.

Maar verloren gingen sommige van die beelden helaas wel: de opslag in Los Angeles waar veel materiaal bewaard lag raakte verwoest door overstromingen. Gelukkig was het niet de enige plek waar Hauer zijn homevideo’s opborg: Fabery de Jonge vond na Hauers overlijden een doosje op de zolder van zijn oude huis in Nederland, met daarin nooit eerder vertoonde privéopnames.

Uit het documentaireportret dat ze creëerde met die opnames doemt een beeld op van Hauer als een levenslustige aanpakker en avonturier, die veel gaf om zijn familie en vrienden. Zelfs al was hij in Amerika voor de productie van een grote Hollywoodfilm, dan nog gebruikte hij zijn spaarzame vrije dagen tussendoor om terug te reizen naar Friesland, de plek waar zijn hart lag, waar hij vaarde, autoracete en sleutelde aan zijn motors. De plek waar hij een leven opbouwde met zijn vrienden en geliefde Ineke ten Cate.

Hauer was dan ook eigenlijk iets te nuchter en direct voor Hollywood. Bij borrels met cast en crew was hij bijvoorbeeld nooit; veel liever bracht hij zijn vrije tijd alleen door in de camper waarin hij woonde en waarmee hij grote reizen maakte. Toch sloot hij wel bijzondere vriendschappen in Amerika. Met Whoopi Goldberg en Mickey Rourke bijvoorbeeld, die beiden uitvoerig aan het woord komen in de documentaire en anekdotes vertellen over hun band met de Nederlandse acteur.

Aangrijpend is hoe een tot tranen geroerde Rourke vertelt over de dagen rondom Hauers dood, toen hij belde met Ineke: ‘Ik vroeg haar of Rutger wist dat hij dood zou gaan, of hij zich zorgen maakte. Ineke zei dat hij zich alleen zorgen maakte over hoe zij zich zou voelen. En dat zegt alles over hem.’