This is My Moment: profwielrenner Girmay wordt zowel op de fiets als privé gevolgd

Zijn in het voetbal en bij atletiekwedstrijden atleten van kleur sinds jaar en dag ruim vertegenwoordigd, in sommige sporten zijn zwarte deelnemers – in witte westerse ogen – nog een zeldzaamheid, bijvoorbeeld in het o zo witte wielrennen. Veel Afrikaanse landen kennen allang meerdaagse wielerwedstrijden, maar van die nationale rondes zijn hier geen beelden te zien, hooguit af en toe op TV5.

Heel soms lukt het een Afrikaanse renner om in Europa een profcontract te krijgen, de Eritreeër Daniel Teklehaimanot bijvoorbeeld, die in 2015 in de Ronde van Frankrijk kortstondig de bolletjestrui (bergklassement) droeg. In 2021 werd het wielerpeloton verrijkt door de komst van Biniam Girmay, ook uit Eritrea (zoals u weet sinds 1991 onafhankelijk van Ethiopië, met een bedroevende mensenrechtensituatie, maar daarover wellicht een andere keer meer).

‘Bini’ Girmay (2000), geportretteerd in de documentaire This is My Moment (regie Lieven Corthouts), is de eerste Afrikaanse winnaar van een klassieker, Gent-Wevelgem in 2021, en sindsdien ook miljonair. Hij rijdt op dit moment in de Tour de France voor de Belgische wielerformatie Intermarché-Wanty, waarvoor onder anderen ook twee Noren rijden, een Est, een Luxemburger en nóg een Afrikaan: Zuid-Afrikaan Louis Meintjes. Maar die is wit.

In thuisland Eritrea won Girmay als junior de ene wedstrijd na de andere en droomde hij al van deelname aan de Tour. Op uitnodiging van wielerunie UCI kon hij in Zwitserland in het internationaal opleidingscentrum komen trainen, vond onderdak bij voornoemde profploeg en rijdt sindsdien als sprinter opvallende uitslagen. In de Giro van 2022 was Girmay de eerste zwarte ritwinnaar ooit. Anekdote. Bij het rituele drankmisbruik op het erepodium schoot de kurk van de fles sjampoepel in zijn linkeroog en moest hij de koers verlaten. Het kwam gelukkig goed.

In This is My Moment wordt Girmay in Eritrea en Europa zowel op de fiets als privé gevolgd. Tijdens de pandemie kan hij niet terug naar zijn familie, gaat zijn (eerste) ploeg failliet en kwijnt hij weg op zijn kamertje. Maar dan wint Girmay in zijn nieuwe ploeg meteen Gent-Wevelgem, en verandert zijn status in die van een leider. In wielergek Eritrea is hij nu een idool. ‘Hij is de Tiger Woods op de fiets,’ zegt zijn ploegbaas. Intussen mist Girmay wel zijn vrouw en dochtertje.