Pleasure

Omdat ik ook betaal voor flipperkasten, bioscoopfilms en videospellen lijkt me dat normaal, maar in de porno-industrie zijn gewone betalers schaars. De meeste mensen die voor porno betalen, doen dat alleen als ze daarmee hun specifieke fetisj kunnen bevredigen. Met andere woorden: mainstreamheteroporno – man en vrouw – is een armoedig wereldje. Het echte geld wordt verdiend met specifieke kinks: schoenveters likken, pindakaas over en weer spugen, ballondieren masseren.

Dat leerde ik tijdens het kijken naar Pleasure, een film waarin hoofdpersoon Bella Cherry zich in Los Angeles een weg naar de top pijpt, kreunt en huilt omdat ze wil doorbreken als pornoster. Wil ze het écht maken, dan moet ze instemmen met heftige verzoeken. Iets wat ik nooit eerder zo realistisch vastgelegd zag.

Misschien wel omdat de film als een documentaire voelt op de momenten dat de acteurs het scherm delen met echte pornosterren. Dat was een idee van regisseur Ninja Thyberg, die zich enorm stoort aan ‘de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in pornofilms’. In een interview van Gerhard Busch voor VPRO Cinema lees ik hoe ze op pornosets kwam met allerlei vooroordelen. ‘Ik vond mezelf goed opgeleid en veel beter op de hoogte, want zij hadden er nooit voor gestudeerd en ik wel. Ik had immers genderstudies gedaan,’ zegt de regisseur, die erin slaagde de porno-industrie uit te kleden toen ze begreep dat pornosterren vooral gemarginaliseerd worden door de voorkeuren en de portemonnee van hun publiek. Pornosterren zijn niet dramatischer of oncollegialer dan een gemiddelde parkeerwacht.

Echter, de scène waarin een actrice met een echt male talent zich laat afpersen om een extremere film te schieten toont een werkelijkheid die anders onzichtbaar blijft: de betaler krijgt wat hij wil – en dat is gewelddadige porno.

Noem me een fetisjist, maar het lijkt mij dus heel erg geil als porno onder normale omstandigheden gemaakt zou kunnen worden. Er gewoon voor betalen, zoals je ook doet voor de nieuwe James Bond, is alvast een goede start.