Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

Regisseur Eskil Vogt doet kinderen geen recht door te beweren dat ze van nature wreed zijn, omdat ‘moraliteit niets anders is dan wat wel of niet mag van papa en mama’ (VPRO Gids #30-31, p. 22, ‘De wrede kinderziel’). Mijn dochter huilde als kleintje tranen met tuiten als ze een bordspelletje won, omdat ze het zo zielig vond voor mij dat ik had verloren. Of denk aan de talloze internetfilmpjes van jonge kinderen die zweren nooit meer vlees te zullen eten wanneer ze tot hun ontsteltenis ontdekken dat dit van een dier is gemaakt. Wij volwassenen leren kinderen op allerlei manieren hun aangeboren gevoelens van empathie uit te schakelen. Nee Vogt, wanneer het om moraliteit gaat kunnen volwassenen minstens zo veel leren van kinderen als andersom.

ANNE HOFSTEDE, AMSTERDAM

In zijn column ‘Nonsens’ stelt de heer Hugo Blom vast dat er niet alleen bij omroep ON ‘feiten en meningen door elkaar geklutst worden, zonder al te kritische doorvragerij’, maar bij een grote hoeveelheid programma’s (VPRO Gids #30-31, p. 7). Dat hij dan voorstelt om alléén elke uitzending van ON af te sluiten met een grote sticker waarop ‘dit was allemaal nonsens’ staat, lijkt mij niet consequent.

HANS VAN VEEN, OUDEMOLEN

Wat teleurstellend: geen etappekaartje voor de Tour de France Femmes in de gids. Wel bij de heren. Hoe kan dat?

JANTIEN WESTERHOFF, NOORDWIJK

Ik was een jaar of twaalf toen ik mijn eerste cassetterecorder kreeg en voelde me de koningin te rijk. Dagelijks nam ik mijn favoriete nummers op van de radio. Als de dj tijdig stopte met praten, lukte het om een volledig nummer toe te voegen aan mijn playlist, hoewel dat woord toen nog niet gebruikt werd. Wat haatte ik de kletskousen die door het intro heen praatten. Ik zette de wekker extra vroeg om voor schooltijd naar De havermoutshow op Hilversum 3 te luisteren. En maar hopen dat Tom Mulder iets draaide van Fleetwood Mac of The Eagles. Met mijn vinger op de opnameknop luisterde ik gespannen naar de aankondiging van het volgende nummer. Het was altijd jammer als mijn moeder riep dat ik nu écht naar school moest. Soms strikte ik mijn vader om iets voor me op te nemen van de Arbeidsvitaminen. De samenstelling daarvan werd vooraf gepubliceerd in de omroepgids. Zo kon je uitzoeken welke nummers je wilde hebben. Mijn recorder werkte ook op batterijen. Ooit heb ik hem stiekem meegenomen naar school om opnames te maken tijdens Engels. Monotoon doceerde de lerares over het belang van de base sentences die je uit je hoofd moest leren. Met die geheime opnames hoopte ik mijn ouders te overtuigen dat de lessen Engels écht supersaai waren, wat meteen de onvoldoende op mijn rapport zou rechtvaardigen.

ANITA RUDER

De legendárische demotape van mijn eerste bandje: Mortal Amusement – Totally Disconnected. Een enigszins doordachte pastiche in vorm en genre op muziek die een drietal bijdehante pubers op dat moment tot zich nam. Totally Disconnected, want compromisloos, wars van stijlvaste muzikaliteit en tegelijkertijd een commentaar op de unplugged-rage van destijds. Opgenomen door en bij Barnier Geerling, vormgegeven op de Macintosh LC van mijn moeder en uitgebracht op TDK D60-cassette, want dat was kwaliteit. Uiteraard wipten we de palletjes aan de bovenkant eruit, zodat je er niet zomaar overheen kon tapen. En dat voor maar vijf gulden! Het is me nog altijd een raadsel waarom we nooit zijn ontdekt.

FREDERIK VORDERHAKE

De foto van Sandra Phlippen en Francien Verbaan is gemaakt door Dianne Monkhorst (VPRO Gids #30-31, p. 15).