Tien filmtips voor IFFR 2025

Sterk familiedrama van de Braziliaanse regisseur Walter Salles (Central do Brasil) over het politiek actieve gezin Paiva, van wie vader Rubens tijdens de militaire dictatuur in Brazilië in de jaren zeventig wordt opgepakt door het leger en nooit meer terugkeert. We volgen in de film Rubens’ vrouw Eunice, die niet alleen met de verdwijning van haar man te maken krijgt, maar ook een gezin met vijf kinderen moet zien draaiende te houden. Salles gunt de kijker voor Rubens’ verdwijning veel tijd met dat gezin, wat de impact van wat er daarna gebeurt alleen maar groter maakt.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Net als in de beroemde openingsscène van Fellini’s La dolce vita begint De idylle van Aaron Rookus (Goodbye Stranger) met een standbeeld dat onder een helikopter boven de stad zweeft. Maar waar het bij Fellini om een beeld van Jezus gaat, is het bij Rookus een struisvogel. Waarschijnlijk als symbool voor hoe de mens het liefst z’n kop in het zand steekt als beslissingen te groot worden. Vooral als het gaat over de dood. In een handvol absurdistische, wrang-komische en soms ook surrealistische scènes volgen we zes leden van dezelfde familie, die elk te maken krijgen met ingrijpende gebeurtenissen.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Horrorkomedie van de Amerikaan Joseph Kahn – die videoclips maakte voor onder meer Taylor Swift, DJ Khaled en Nicki Minaj – over smerige plantachtige substantie (de ‘ick’ uit de titel), die na jaren van wildgroei ineens tot actie overgaat en de wereld probeert over te nemen. In deze aanstekelijke film, een ode aan de monsterfilms uit de jaren tachtig, volgen we de sullige leraar Hank. Op de vlucht voor de moordzuchtige aliens ontdekt Hank dat een van zijn leerlingen misschien zijn dochter uit een oude liefdesrelatie is. Waarna verzoening ineens belangrijker wordt dan overleven.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Uitgebeende psychologische thriller uit Iran over een onderzoeksrechter die promotie maakt onder het religieuze regime, wat gewilde privileges oplevert. Maar als een vriendin van zijn twee dochters betrokken raakt bij studentenprotesten (waarvan in de speelfilm archiefbeelden zijn verwerkt) heeft dat verstrekkende gevolgen voor zijn gezin. Het regime keert zich niet alleen tegen de jeugd, maar perverteert ook de privéverhoudingen. Van regisseur Mohammad Rasoulof (A Man of Integrity, There is No Evil), die onder dreiging van een gevangenisstraf van acht jaar zijn zoveelste clandestiene film nog net wist af te maken, maar gelijk daarna Iran ontvluchtte.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

‘Opa was geen prater, ik was geen prater. Als er twee niet praten, wordt er niet gepraat.’ Aldus gepensioneerde buschauffeur Gerrie (Ton Kas, fantastisch als altijd), die met zijn tweede vrouw in de Algarve woont en een paar dagen in Rotterdam is om allerlei zaken te regelen. Samen met zijn 45-jarige zoon Dick (Guido Pollemans), die duidelijk hunkert naar de aandacht en waardering van zijn vader, pendelt hij van afspraak naar afspraak, maar de belangrijkste zaken tussen de twee – zoals de paniekaanvallen van Dick – blijven onuitgesproken. Tragikomisch portret van twee mannen die worstelen met hun emoties, geschoten in zwartwit en vol prachtige, kleine momenten van wederzijds onbegrip. Tweede speelfilm van de Rotterdamse regisseur-scenarist Peter Hoogendoorn, die in 2014 debuteerde met het lovend ontvangen familiedrama Tussen 10 en 12.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Kersverse politieman Paul Chartier ziet hoe onderling gekonkel tussen diverse politiediensten het vinden van twee verdwenen meisjes onmogelijk maakt en besluit op eigen kracht op zoek te gaan naar de daders. Alternatieve geschiedschrijving à la Tarantino in Inglourious Basterds van de Waalse regisseur Fabrice du Welz, die zich duidelijk liet inspireren door de zaak rond de Belgische seriemoordenaar Marc Dutroux. Die zaak speelde zich af in de jaren negentig, maar voor de ‘look and feel’ van het fraai-grimmige Maldoror kiest Du Welz voor de korrelige beelden en uitgebleekte kleuren van de Amerikaanse politiethrillers uit de jaren zeventig.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Bijna alles is lelijk in dit typisch Britse kitchen sink-drama van de grootmeester van ellende Mike Leigh (Naked, Vera Lake, Secrets & Lies). En dat terwijl bittere vijftiger Pansy (mooi gespeeld door Marianne Jean-Baptiste) zo haar best doet haar huis spic en span te houden. Maar de rot zit overal in. In de relatie met haar gedweeë, moegestreden man die ze al heel lang niet meer kan bereiken, hun te dikke twintigplus zoon die nog thuis woont en zich afsluit voor haar eeuwige gemopper door altijd maar een koptelefoon te dragen, en zelfs in haar relatie met zus Chantelle, de enige die nog van Pansy lijkt te houden. Geen gemakkelijke film, maar uiteindelijk aangrijpend en akelig echt.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Toen de Chinese regisseur Lou Ye (Summer Palace) in 2019 een oude computer terugvond met daarop filmmateriaal van een door hem nooit voltooide liefdesfilm, besloot hij die – tien jaar na dato – alsnog af te maken. Maar kort nadat de nieuwe opnames waren begonnen brak covid uit en zaten Lou, de acteurs en crew vast in een hotel in Wuhan. De intrigerende docufictie An Unfinished Film begint als een fictieve reconstructie van die periode en verandert vervolgens in een aangrijpende documentaire over de covidpandemie. Die hybride vorm werkt uitstekend: naturel geacteerde scènes worden afgewisseld met echte beelden, resulterend in een haast therapeutische film voor iedereen die de covidperiode meemaakte.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Reconstructie van de gijzeling van Israëlische sporters door leden van Zwarte September tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München. Maar in deze spannende film van Zwitser Tim Fehlbaum volgen we niet die gijzeling, maar de verslaggeving daarvan door de Amerikaanse televisiezender ABC. En in het bijzonder, de verslaggeving door de sportredactie van die zender, die toevallig in München is voor de Spelen. De camera verlaat hun redactieruimte zelden en laat de kijker zo mee zweten met de leden van de sportredactie, die onder hoogspanning ingrijpende beslissingen moeten nemen, continu moeten improviseren, en vooral – ondanks de botsende ego’s – moeten zien samen te werken.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets

Al Netflixend tijdens een lockdown werd de Rotterdamse kunstenaar en filmmaker Gyz La Rivière overvallen door heimwee naar de videotheek. Een zoektocht langs oud-eigenaren, cinefielen en alle mogelijke archieven leidde ten slotte tot dit heerlijk nostalgische portret van de snelle opkomst en al even snelle ondergang van de videotheek in het Nederlandse straatbeeld. Het narratief meandert nogal, maar de stroom archiefbeelden is knap samengesteld, strak gemonteerd en regelmatig erg geestig. Een visuele tijdcapsule die niet alleen gaat over filmcultuur, maar ook over technologie, mode, architectuur en bovenal: vergankelijkheid.

Kijk op IFFR.com voor meer info en tickets