Ver weg van huis en van hun ouders gaan zeven tieners naar Camp Crystal Lake
, waar ze jongere kinderen zullen gaan begeleiden. Ze bereiden het kamp voor en
houden zich ondertussen bezig met seks en strippoker. Maar dan klinken er
typische horrorgeluiden op de soundtrack en worden de tieners gestalkt, onthoofd
en doodgestoken. Friday the 13th (1980) zette een trend in gang van campy
slasherfilms. Bij de tieners gieren de hormonen door het lijf, ze wanen zich
veilig in een zomer vol ontspanning en zwoele nachten, terwijl daar plots een
moordenaar opduikt.
Maar zomerkampen kunnen ook leuk zijn: de
typische bonte avond, houten hutten, grote meren, kampleiders, puberromantiek.
Het gegeven bracht vele vrolijke familiefilms voort, zoals Meatballs (1979),
Camp Nowhere (1994) en The Parent Trap (1961/’98).
Regisseur Wes
Anderson koesterde zulke nostalgische herinneringen aan het zomerkamp dat hij
die vastlegde in Moonrise Kingdom. Of eigenlijk: ‘Ze ervaren niet wat ik op die
leeftijd ervoer, ze ervaren mijn fantasie die ik had op die leeftijd,’ zo zei
Anderson over zijn hoofdpersonages Sam en Suzy. Voor de wees Sam werkt het kamp
als een vangnet: hij rent ervan weg, maar keert er ook weer naar terug.
Zomerkamp is de plek waar je hernieuwd van terug komt – of helemaal niet.
Van romantische zomeravonden tot verhitte moordenaars: de zomerfilm is meer dan zon, zee en strand. VPRO Cinema verkent de komende weken de verschillende soorten zomerfilms. Deze week: op zomerkamp.
Dat de zomerkampfilm – hoe uiteenlopend ook – een genre op zichzelf is
bewijst Wet Hot American Summer (2001), wat zowel een ode aan als een parodie op
de zomerkampfilm is. Dertigers als Amy Poehler en Paul Rudd spelen tieners, als
knipoog naar het feit dat tieners in zulke films altijd door veel te oude
acteurs worden gespeeld. Kennelijk was dat zo’n fijne ervaring dat iedereen die
nog wel eens wilde overdoen, want de makers van Wet Hot kwamen onlangs met een
gelijknamige Netflix-serie, waarin vrijwel de hele cast weer meedoet. Met als
grap dat de acteurs nog ouder zijn en de personages juist jonger.
Zoals regisseur David Wain het verwoordt: 'Het is moeilijk voor te stellen ooit
genoeg te krijgen van het zomerkamp.'