Het had de definitieve film over Formule 1-racen moeten worden. De productie was al volop aan de gang, het script was rond en ook het filmen was begonnen. In de media werd geschreven over dé nieuwe filmsensatie van het jaar, met niemand minder dan de toen mateloos populaire acteur Steve McQueen in de hoofdrol. Toch heeft Day of the Champion, zoals de racefilm zou gaan heten, nooit het licht gezien.
De documentaire Steve McQueen: The Lost Movie neemt de kijker mee naar midden jaren zestig. McQueen (niet te verwarren met de Britse filmer/kunstenaar met dezelfde naam) was net klaar met The Great Escape (1963), het inmiddels klassieke oorlogsdrama van John Sturges, en wilde samen met de regisseur gaan werken aan een nieuw passieproject. De acteur was een enorme racefan en kroop zelf ook regelmatig achter het stuur om deel te nemen aan wedstrijden, onder zijn race-pseudoniem Harvey Mushman. Een hoofdrol in een film over de Formule 1 was hem op het lijf geschreven.
Steve McQueen: The Lost Movie is een energieke en aanstekelijke documentaire over een filmklassieker die nooit is gerealiseerd.
Steve McQueen in Steve McQueen: The Lost Movie
Sturges en McQueen lieten zich inspireren door The Cruel Sport, een boek over Grand Prix-races dat zowel het mooie als de schaduwzijde van de autosport in beeld bracht. Ze waren echter niet de enigen die gefascineerd waren door het boek; ook John Frankenheimer, regisseur van onder meer Seconds (1966) en The Manchurian Candidate (1962), had plannen om het boek te verfilmen. Zo ontstond het eerste van de vele productieproblemen die zich rond de film opstapelden.
Met de nodige smeuïge anekdotes van betrokkenen voert de documentaire je moeiteloos mee in het maakproces van de nooit voltooide film. De energieke soundtrack en de vrolijke voice-over van de Amerikaanse ex-televisiepresentator David Letterman (die tevens mede-eigenaar is van een raceteam) werken aanstekelijk. De documentaire laat de indrukwekkende en nooit eerder vertoonde beelden zien die al geschoten waren voor de film, en neemt daarnaast ook de tijd om in te gaan op McQueens persoonlijke leven.
Dat Day of the Champion nooit is gerealiseerd was een behoorlijke teleurstelling voor de acteur. McQueen kon weliswaar zijn passie voor racen een aantal jaar later kwijt in films als Bullitt (1968) en Le Mans (1971), waarin hij respectievelijk een door straten scheurende politieagent en een succesvolle autocoureur speelde, toch blijft het fascinerend om te bedenken wat McQueen en Sturges gemaakt zouden hebben als het wel zou zijn gelukt.