Netflix-tips: Anklaget en John Wick 2

In het meeslepende Deense familiedrama Anklaget wordt de ogenschijnlijk brave vader Henrik opgepakt nadat zijn veertienjarige dochter Stine hem heeft beschuldigd van incest. Of Henrik schuldig is valt moeilijk te zeggen: Stine is een getroebleerd meisje dat al eerder op stevige leugens werd betrapt. Maar de verdachtmaking is voldoende: waar rook is, is vuur, wordt door veel betrokkenen gedacht. Anklaget is de eerste speelfilm van Jacob Thuesen, de man die eerder Von Triers ziekenhuissoap The Kingdom monteerde.

De twaalfjarige Pili uit Brooklyn vliegt halsoverkop naar Hawaii om haar opa te bezoeken, die net een hartaanval heeft gehad. Echt blij met de nieuwe omgeving is ze niet – er is geen wifi! – maar dan ontdekt ze een oud manuscript vol aanwijzingen over de locatie van een verborgen piratenschat. Liefdevolle ode aan avonturenfilms uit de jaren tachtig, met zelf een bijrolletje voor Ke Huy Quan, die schitterde als sidekick van Indiana Jones in The Temple of Doom (1984) en als Data in The Goonies (1985). Zo goed als die twee klassiekers is Finding 'Ohana zeker niet, maar al met al prima gezinsvermaak voor de zondagmiddag.

Een paar dagen na de gebeurtenissen in de eerste John Wick-film wil het titelpersonage (Keanu Reeves, die in Finding 'Ohana een 'Hawaiian treasure' wordt genoemd) het rustig aan doen, maar wordt dan gedwongen om af te reizen naar Rome, om daar een moordaanslag te plegen op een kopstuk van de maffia. Waarna de hel losbarst. Net als in de eerste film is het geweld overdadig en barok, strak gechoreografeerd, met op de achtergrond klassieke architectuur, mooi uitgelichte catacomben en ander fotogenieks. Net even wat vetter aangezet dan in het eerste deel, wat compenseert dat de verrassing er toch een beetje af is. 

Tijdens een avondje uit valt de zeventienjarige Sara (Rosalinde Mynster) voor de iets oudere Teis (Pilou Asbæk), een vriendelijke, creatieve jongen. Weinig aan de hand, zou je zeggen, maar Sara komt uit een gezin van Jehova’s Getuigen en mag volgens de leer van de kerk beslist geen relatie aangaan met een ongelovige. Dit verdienstelijke Deense drama (internationaal bekend als Worlds Apart) graaft psychologisch niet al te diep, maar schetst wel een heel geloofwaardig beeld van de Jehovagemeenschap, zonder in karikaturen te vervallen. Gebaseerd op het levensverhaal van Tabita Brøner, die even te zien is in de slotscène. Geregisseerd door Niels Arden Oplev, die een jaar later international doorbrak met Millennium: Mannen die vrouwen haten en vervolgens naar Hollywood vertrok.

De Amerikaanse kunstkenner en verzamelaar Glenn Bray stuit in 1971 in een boekwinkel op het werk van de Poolse beeldhouwer Stanislav Szukalski. Tot zijn verbazing blijkt de man, die in Polen ooit werd uitgeroepen tot ’s lands grootste (levende) kunstenaar, een paar kilometer verderop te wonen. Een bijzondere vriendschap ontstaat, waarna Bray een boek over hem schrijft én hem op camera urenlang interviewt over zijn levenswerk. Die oude Betamax-beelden vormen het hart van deze fascinerende documentaire, maar gelukkig komen ook historici en critici aan het woord, die kanttekeningen plaatsen bij het nationalistische karakter van Szukalski’s werk. Mede geproduceerd door Leonardo DiCaprio, die als kind bij Szukalski over de vloer kwam.