Netflix-tips: Coded Bias en De kinderen van Truus

Fascinerende en belangwekkende documentaire over de problemen die ontstaan als algoritmes voor het overgrote deel worden ontwikkeld door een homogene groep van witte mannen. Startpunt van de film is MIT-onderzoeker Joy Buolamwini, die tijdens een kunstproject ontdekt dat ze door ‘facial recognition software’ niet wordt herkend vanwege haar donkere huidskleur. Ze richt vervolgens de Algorithmic Justice League op en probeert samen met strijdbare collega’s het vraagstuk op de Amerikaanse politieke agenda te krijgen. Schokkend zijn vooral de beelden uit Londen, waar de lokale politie volop experimenteert met videosurveillance en gezichtsherkenning.

Verrassend feitje: in de VS bestaan meerdere gemeenschappen van zwarte stadscowboys; veelal bewoners van achterbuurten, die soms letterlijk een paard in de gang hebben staan. Dit Netflixdrama draait om zo’n groep in Noord-Philadelphia. Idris Elba speelt een cowboy die onverwacht moet zorgen voor zijn tienerzoon (Caleb McLaughlin, uit de serie Stranger Things) nadat die bij zijn moeder in Detroit dreigde te ontsporen. Het verhaal, naar een jeugdroman van Greg Neri, is hier en daar clichématig, maar er wordt fraai geacteerd, en als portret van een onbekende subcultuur is de film erg interessant. Mooi ook dat diverse bijrollen worden gespeeld door echte leden van de gemeenschap.

Lees hier een langere recensie van de film: 'Een aangename verrassing'

Geertruida Wijsmuller-Meijer redde voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog meer dan tienduizend Joodse kinderen. Dit eerbetoon aan ‘Tante Truus’ begint wat warrig, maar gaandeweg ontstaat een imposant portret van een unieke, onvermoeibare vrouw die voor niemand bang was en die maar één agenda leek te hebben: het helpen van kinderen in nood. Onvergetelijk zijn vooral de herinneringen aan 14 mei 1940, toen Truus tientallen kinderen uit het Amsterdamse Burgerweeshuis in veiligheid wist te brengen, vlak voor de Nederlandse overgave. Eerder in verkorte versie op televisie uitgezonden door 2Doc.

Op een dag krijgt gevangenisbewaker Edgecomb (Tom Hanks), in de jaren dertig werkzaam op de afdeling ter dood veroordeelden in een gevangenis in Louisiana, de immense John Coffey (Michael Clarke Duncan) onder zijn hoede. Deze ongeletterde zwarte man, veroordeeld voor kindermoord, blijkt de goeiigheid zelve en is bovendien bang in het donker. Wellicht heeft zijn aanwezigheid een spirituele betekenis? Regisseur Frank Darabont (The Shawshank Redemption) neemt met drie uur de tijd, maar dat is eigenlijk niets te veel om het trage, uitzichtloze gevangenisbestaan te verbeelden.

Tijdens de laatste dagen van het Ottomaanse Rijk ontwikkelt zich een driehoeksverhouding tussen de medicijnenstudent Michael (Oscar Isaac), de Armeense artieste Ana (Charlotte Le Bon) en haar vriend, de Amerikaanse journalist Chris (Christian Bale). Dit groots opgezette liefdespos werd volledig gefinancierd door de in 2015 overleden Amerikaans miljardair Kirk Kerkorian, die van Armeense komaf was. In handen van regisseur/scenarist Terry George (In The Name of the Father, Hotel Rwanda) levert het een vakkundige film op die de gruwelen van de Armeense genocide niet schuwt. De vaart zit er goed in, maar de echte diepgang blijft uit, waardoor het geheel soms wat vlak blijft. Desondanks – mede dankzij het aangrijpende onderwerp – de moeite waard.