Veel jongeren in het Malmö van de vroege jaren zestig snakken naar een interessanter leven dan dat van hun ouders. ‘Parijs is een tiara, Zweden een mottig bontje.’ Britt Larsson denkt uit de fabriekssleur te kunnen breken met de zanger van een rock-’n-rollbandje. Helaas, nadat ze zwanger van hem is geworden heeft hij het ineens druk met zijn carrière. En ook een gecultiveerde losbol blijkt niet de prins op het witte paard. Regisseur Bo Widerberg (The Man from Majorca) vond de films van Ingmar Bergman wat ouderwets en maakte dit tijdsbeeld in fraai zwart-wit met een fijne jazz-soundtrack. Niet beter dan Bergman, maar zeker geen mottig bontje.
Iedere week tipt de redactie van VPRO Cinema de beste en interessantste films op Netflix. Met ditmaal onder andere een geweldige Amerikaanse komedie en Jessie Buckley als countryster.
Booksmart
Twee hecht bevriende nerds krijgen op hun laatste schooldag spijt dat ze nooit goed hebben gefeest en besluiten één keer helemaal los te gaan. Klinkt bekend? Klopt, Booksmart is duidelijk beïnvloed door de komedie Superbad (2007), alleen draait het hier om meisjes. Formidabel regiedebuut van actrice Olivia Wilde, met een prettig anarchistisch randje en een subtiliteit die je niet van dit soort films verwacht (de quarterbacks en cheerleaders blijken net zo intelligent te zijn als de twee nerds, maar dan met een sociaal leven). Ter voorbereiding woonden hoofdrolspelers Kaitlyn Dever (Unbelievable) en Beanie Feldstein (zus van Superbad-acteur Jonah Hill) tien weken samen in een flat in Hollywood: met succes, want de chemie tussen de twee is onweerstaanbaar.
Camille Claudel
Ergens tussen haar hoofdrollen in Possession en La reine Margot in beweegt zich de bezeten vertolking van co-producente Isabelle Adjani als beeldhouwster Camille Claudel (1864-1943). Camilles grote malheur is niet haar ijzeren wil om in een mannentijd als vrouw zelfstandig te zijn. Nee, de ontmoeting op 18-jarige leeftijd met mentor Auguste Rodin, wiens artistieke talenten gelijk opgaan met zijn egomaniakale karakter, zal haar geest breken. Voormalige stercameraman Bruno Nuytten ensceneerde classicistisch een uitmuntend staaltje Frans-biografische filmkunst. Zeven Césars, waaronder eentje voor Adjani, haar derde.
Honey Boy
Acteur Shia LaBoeuf, de laatste maanden vooral in het nieuws vanwege beschuldigingen van fysieke en emotionele mishandeling, schreef het scenario van Honey Boy als therapeutische oefening in een afkickkliniek. De plot is goeddeels autobiografisch: hoofdpersoon Otis is ook een acteur die in een kliniek zit, waar hij terugblikt op zijn jeugd als kindster met een zwaar gefrustreerde vader. Debuterend speelfilmregisseur Alma Har’el sleurt je meteen het verhaal in met een explosieve opening en houdt de aandacht daarna vast met poëtische beelden en meeslepend (melo)drama. Maar vooral het acteerwerk maakt indruk, met name van LaBoeuf zelf, die een versie van zijn eigen vader speelt.
Wild Rose
23-jarige losbol Rose-Lynn uit Glasgow kreeg veel te jong kinderen, heeft net een jaar vastgezeten en draagt nu een enkelband, maar dat mag allemaal niet in de weg staan van haar grote droom: een countryster worden in Nashville. Dit muzikale rags-to-riches-drama lijdt aan een wat voorspelbaar, ongeloofwaardig en sentimenteel scenario, maar heeft ook een prettig rauw randje en een fantastische hoofdrolspeelster: de Ierse Jessie Buckley (I'm Thinking of Ending Things) steelt onmiddellijk je hart, en kan nog prachtig zingen ook. Countryliefhebbers zullen sowieso in hun nopjes zijn met de soundtrack.
LAATSTE KANS
Op 13 april verwijdert Netflix Once Upon a Time ... in Hollywood van Quentin Tarantino, over een B-acteur (Leonardo DiCaprio) die het er maar moeilijk mee heeft dat hij langzaamaan moet plaatsmaken voor een nieuw type acteur. Zijn vriend en vaste stuntman (Brad Pitt, kreeg een Oscar voor zijn rol) blijft hem echter door dik en dun steunen. Een uitbundige, caleidoscopische en heerlijke vertelling van Tarantino, waarin hij schaamteloos zijn stokpaardjes berijdt, persoonlijke herinneringen verwerkt, en de geschiedenis naar zijn hand zet.
Lees ook ons achtergrondverhaal over de film: 'Terug naar Sharon Tate'