Netflix-tips: Apollo 11 en I Came By

Op 20 juli 1969 zette Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan. Wie er destijds geen getuige van was, of het historische mediaspektakel nog eens wil herbeleven, is aan het juiste adres bij dit spannende historische docuverslag van de negendaagse missie in reportagestijl. Een ongekende trip terug in de tijd dankzij de bijzondere beeldkwaliteit van het gerestaureerde archiefmateriaal. Maar dus ook ouderwets heroïsch in zijn reclame voor Amerikaanse werelddominantie. Van kritische bespiegeling is geen sprake.

Toby (George MacKay) en Jay (Percell Ascott) zijn twee anonieme graffitikunstenaars die inbreken in de huizen van de allerrijksten, en uit protest tegen kapitalisme en economische ongelijkheid hun muren besmeuren met de tag ‘I Came By’. Tijdens een van die riskante uitstapjes doet Toby een verschrikkelijke ontdekking in de kelder van een hoge rechter (Hugh Bonneville), die niet alleen hem maar ook zijn dierbaren in gevaar brengt. Spannende en gelaagde thriller van Under the Shadow-regisseur/scenarist Babak Anvari, die qua plot redelijk voorspelbaar is, maar tegelijkertijd genoeg verrassingen biedt. Bovendien combineert Anvari de spanning met een originele mix van sociaal commentaar op onder andere racisme, nepotisme en ouderschap.

Het klinkt als een wat infantiele dagdroom van een mislukte muzikant: op een dag word je wakker en blijkt niemand The Beatles meer te kennen. Alleen jij herinnert je al hun hits, die je nu kunt gaan spelen als je eigen composities. In Yesterday overkomt het singer-songwriter Jack (Himesh Patel), die eerst zijn vrienden overrompelt (onder wie schattige love-interest Lily James), daarna Ed Sheeran van de radio speelt en ten slotte de wereld verovert. Even mal als origineel concept van scenarist Richard Curtis (Notting Hill) levert geen briljante muzieksatire op, maar wel gewoon een leuke, vlotte, swingende romcom vol frisse acteurs.

Op 30 september wordt de nummer 33 uit onze lijst met 'de vijftig beste films op Netflix' verwijderd: Fight Club. In de filmklassieker volgen we de maatschappelijk ontwortelde Jack (Edward Norton), die in het vliegtuig de nog veel vreemdere Tyler Durden (Brad Pitt) ontmoet. Om uiting te geven aan hun gezamenlijke antipathie tegen het burgermansbestaan zetten ze een 'Fight Club' op, waar gelijkgestemde sleurverlaters elkaar met wederzijdse toestemming in elkaar meppen. In de VS begrepen sommige mannen niet dat Chuck Palahniuk, de auteur van het bronboek, de vechtclubs niet als serieus tijdverdrijf had willen introduceren, met als gevolg veel zinloos geweld. Wie de ironie wel snapt wacht een zeer knap gemaakte en enerverende film, vol klassieke oneliners (‘Rule number one of…’) en geweldig acteerwerk.