Mr Inbetween: komische misdaadserie over huurmoordenaar

In de eerste aflevering van Mr Inbetween vindt Ray Shoesmith (Scott Ryan) een verdwaald lieveheersbeestje op het zeepbakje van zijn douche. Hij redt het insect van een waarschijnlijke verdrinkingsdood door het met zorg op zijn droge handdoek te plaatsen. Een teder moment, zeker omdat Ray de avond ervoor nog zonder pardon een man van een metershoge trap duwde enkel omdat deze zijn verplichtingen niet was nagekomen.

Ray, de hoofdpersoon van deze Australische komedieserie met een duister randje, verdient zijn geld als huurmoordenaar/klusjesman voor een louche nachtclubeigenaar in Sydney. Maar als hij niet werkt, probeert hij zijn achtjarige dochter Brittany (Chika Yasumura) op te voeden, zijn zieke broer Bruce (Nicholas Cassim) te ondersteunen, een liefdesrelatie aan te gaan met Ally (Brooke Satchwell) en zijn beste vriend Gary (Justin Rosniak) met zorgwekkende regelmaat uit de penarie te helpen. Deze twee tegenstrijdige werelden vormen een mooie basis voor deze door critici gewaardeerde serie uit 2018. Er zijn drie seizoenen gemaakt, waarvan de eerste twee nu bij Disney+ te zien zijn.   

Mr Inbetween is bedacht en geschreven door acteur Ryan, die ook de hoofdrol speelt. Ryan kroop voor het eerst in de huid van huurmoordenaar Ray in de mockumentary The Magician, een film uit 2005 die hij maakte tijdens zijn opleiding en zijn weg vond naar het festivalcircuit waar het goede kritieken kreeg. Toch duurde het jaren voordat het personage een eigen serie kreeg, ondanks interesse vanuit Amerika (HBO had zelfs een pilotaflevering besteld). Wegens pech en omstandigheden kwam het maar niet van de grond, net als de carrière van Ryan, die uiteindelijk maar besloot een taxi te gaan rijden om zijn geld te verdienen. Tot het Amerikaanse netwerk FX een paar jaar geleden belde.

Inmiddels is het niet de enige serie over een huurmoordenaar, toch voelt Mr Inbetween ondanks dat het bekend terrein bewandelt weer net even anders. Iets dat vooral door Ryan komt. De acteur is, met zijn kale hoofd, snor en sikje, zeer overtuigend als een man die zijn slachtoffers hun eigen kuil laat graven voor hij ze doodschiet. Maar hij is ook evenzo geloofwaardig als hij de volgende dag, nadat hij zijn dochtertje heeft opgebiecht dat de Kerstman en Jezus niet bestaan, haar immense teleurstelling probeert weg te nemen met een verhaal over die ene keer dat hij een eenhoorn ontmoette.

Ondanks dat de afleveringen maar zo’n vijfentwintig minuten aantikken, weet Mr Inbetween zowel Ray als de mensen om hem heen gedenkwaardig neer te zetten. Al met al een leuke toevoeging aan het genre.