Trying: geestige en liefdevolle serie over onvervulde kinderwens

Vooral de Britten zijn er de laatste tijd erg goed in om de tot wanhoop drijvende uitputtingsslag die het (jonge) ouderschap heet, om te zetten in herkenbare en vooral heerlijk cynische komedies. Series waarin de wijn rijkelijk vloeit en de kinderen eerder een last dan een lust zijn. Bijvoorbeeld het vaak grappige Motherland en het zeer sterke Catastrophe, een van de betere series van de afgelopen jaren.

Apple TV+ komedie Trying past ook in deze categorie, en doet nog het meest denken aan Catastrophe (een compliment). Maar in plaats van dat het koppel dat centraal staat per ongeluk zwanger wordt en, na wat een kortstondige fling had moeten zijn, voor het leven aan elkaar verbonden blijft, proberen Nikki (Esther Smith) en Jason (Rafe Spall) al tijden een kind te verwekken. Zonder succes. Een onderwerp dat op het eerste gezicht een stuk minder geschikt lijkt voor humor dan volle poepluiers, maar door schrijver Andy Wolton toch in een vaak oprecht grappige en vooral enorm liefdevolle serie is gegoten.

Wanneer Nikki in de eerste aflevering, na meerdere rondes IVF, van de fertiliteitsarts te horen krijgt dat haar hormoonwaardes te laag zijn om succesvol zwanger te raken - ‘Weet u het zeker? Het voelt echt hoger dan dat.’ – besluiten ze te adopteren. Het is een pad naar het ouderschap dat misschien nog moeizamer is dan de weg die ze al hebben afgelegd. Wanneer ze in de zesde aflevering bij een verplichte cursus voor aspirant-adoptieouders zitten, opent de instructeur met een eindeloze lijst aan aandoeningen en trauma’s die een adoptiekind vaak met zich meebrengt. En hun ontmoeting met een streng adoptiepanel, is hartverscheurend.

Dat Trying toch vooral een glimlach op je gezicht tovert, komt door de geloofwaardige chemie tussen Smith en Spall. En door de goedgekozen bijrollen. Jason heeft bijvoorbeeld afschuwelijke ouders. Zo zegt zijn moeder tijdens een familiebijeenkomst: ‘Er zijn dingen die je niet tweedehands krijgt, ondergoed, beddengoed én kinderen.’ En hun beste vrienden, volledig uitgeputte en cynische ouders, vormen een mooie tegenhanger voor Nikki en Jason. 

De leukste bijrol is voor Imelda Staunton als sociaal werker Penny, een warrige flapuit die dingen zegt als ‘Je bent geen hondje met wieltjes als achterbenen en je bent ook niet getrouwd met mijn zus, dus ik heb geen medelijden met je’. Maar tegelijkertijd doet ze haar stinkende best om Nikki en Jason te helpen met het adoptieproces.

Net als andere titels van Apple TV+ is Trying nog wat onder de radar gebleven. Maar met een gloednieuw tweede seizoen en een derde seizoen dat al is aangekondigd, is het nu tijd om deze charmante serie te kijken.