Misdaadserie Kin: ijzersterk en emotioneel geladen

Dat wordt al duidelijk wanneer jongste zoon Michael (Charlie Cox) na een gevangenisstraf van enkele jaren vrijkomt. Hij wil het criminele wereldje voorgoed achter zich laten, zodat hij in het reine kan komen met zijn tienerdochter Anna. Elke vage connectie die hij nog met de onderwereld heeft, zal door advocaten immers aangewend worden om een eventueel weerzien met zijn dochter te dwarsbomen. Zijn voornemen om het rechte pad te bewandelen, is alleen aan dovemansoren gericht. De Kinsella’s huldigen het credo: we blijven samen tot het einde. Altijd.

Toch komt hun lijfspreuk op losse schroeven te staan als de machtsbalans tussen de criminele organisaties begint te verschuiven. Kinsella-telg Eric (Sam Keeley) is in aanvaring gekomen met een handlanger van Cunningham, wat voor een explosieve situatie zorgt. Patriarch Frank (Aidan Gillen) pleit voor rust in de tent, want hij zit bepaald niet te wachten op een oorlog met de clan van Cunningham, die véél groter en machtiger is. Daar trekt heethoofd Eric zich echter niks van aan en zijn ruzie leidt uiteindelijk tot de dood van een onschuldig familielid. Vanaf dat moment is een bendeoorlog onvermijdelijk, zeker omdat Erics broer Jimmy (Emmett J. Scanlan) en zijn vrouw Amanda (Clare Dunne) vanaf dat moment maar één ding willen: wraak.

Wat opvalt, is dat de makers een langzame opbouw verkiezen boven geweldsexplosies. De eerste afleveringen draaien vooral om het rouwproces van de familie en om de vraag of het verstandig is om wraakzuchtige gevoelens de overhand te laten nemen. De overige Kinsella’s zijn niet eens zozeer uit op wraak, zij hechten vooral waarde aan eer en genoegdoening. De familienaam Kinsella betekent in het Iers niet voor niets ‘trots’. De pacifistisch ingestelde patriarch Frank slaat de gebeurtenissen enigszins wanhopig gade, maar stelt zichzelf uiteindelijk de vraag: als het familiemotto in het gedrang komt, wat is die vreedzame machtsbalans dan nog waard?

Schrijver en showrunner Peter McKenna wist van meet af aan dat hij een dramaserie over een misdaadfamilie wilde maken waarin trauma’s een cruciale rol spelen. ‘Tijdens mijn research naar criminele organisaties in Ierland viel me vooral op dat criminelen de status van realitysterren hebben gekregen,’ vertelde hij tijdens een interview met ScreenRant. ‘Ze zijn populair en hebben bijnamen, hun Instagramberichten worden soms zelfs in de krant afgedrukt. Maar achter de glanzende façade gaan vaak enorme trauma’s schuil. Die combinatie – familiebanden, de aantrekkingskracht van geld en glamour én de talloze trauma’s – is een enorm interessant gegeven voor een serie.’

Een verhaal rond deze thematiek vereist een bekwaam acteursensemble en de cast van Kin is dan ook voortreffelijk – met prachtig ingetogen rollen van Cox (Daredevil) en Gillen (Game of Thrones), terwijl Ciarán Hinds (zijn karakteristieke gezicht was onder meer te zien in The Terror en Game of Thrones) een sublieme schurk neerzet. Maar de show wordt vooral gestolen door Clare Dunne (Herself), die als rouwende moeder alleen nog voldoening lijkt te kunnen halen uit wraak. In een interview met ScreenRant vertelde Dunne: ‘In het begin is Amanda een buitenstaander die vooral via haar huwelijk en haar werk verbonden is met de familie. Ze maakt haar handen niet vuil, hooguit wast ze weleens geld wit via het autobedrijf dat ze voor de familie runt. Verder bemoeit ze zich nergens mee, maar dat verandert als ze haar zoon verliest. Hierdoor beginnen haar normen en overtuigingen te verschuiven. Het wordt ook voor haar een strijd om te overleven.’

Eigenlijk is Amanda het kloppende hart van de serie – zij bevindt zich daar waar het drama, de bendeoorlog en het trauma samenkomen. Op papier is het een precaire evenwichtsoefening, maar McKenna en zijn acteursensemble zijn er glansrijk in geslaagd om dit misdaadverhaal boeiend én emotioneel geladen te houden, want de acht afleveringen vliegen voorbij.

Een knappe prestatie, omdat de thema’s die aangesneden worden al vaak voorbijkwamen in andere misdaadseries. Kin onderscheidt zich vooral door het ijzersterke familiedrama, de criminele verwikkelingen zijn een bonus, waardoor het een ingetogen tegenhanger is van series als The Sopranos en Peaky Blinders. Een tweede seizoen is nog niet aangekondigd, maar het lijkt onwaarschijnlijk dat dit er niet zal komen. Gelukkig maar, want van disfunctionele televisiefamilies krijgen we nooit genoeg.